"Lha menawa dipindah neng rusun seneng ora, Yud?
"Kae bocah-bocah sing seneng" drijine nyuding bocah-bocah sing sak tim anggene bal-balan.
"Sing ra seneng?" ya kae bocah-bocahe, nyuding meneh sak tim sing bal-balan.
"Dadi saben dina bal-balan iku balane sing seneng digusur karo sing digusur, sing ora seneng ya karo sing ora, makane maeng sing oleh ngajak aku ya bala sing ora seneng"
"Nyapo kok kowe ora seneng, Yud?"
"Biyen, pas Pak RT mara neng omahku, kandha nek dipindhah rusun iku omahku bakale apik, Mas. Tapi jereke Pak RT ukurane mek limang meter ping limang meter"
"Lha limang meter kuwi jarene guruku sak depa. Jajal tak itung mek oleh separone omahku, padhahal nek omah kuwi aku wis ngerasa sempit, Mas."
"Owalah, lha kowe kan sak kanca-kancamu iseh isa dolanan bareng?"
"Dolanan, iku sak panggon-panggon, Mas. Tapi ora isa dolanan wedhi pantai, raiso ciblon neng segara, raisa mancing neng kali kana kae, raisa melu bapak neng segara."
"Kok kowe ngerti?"
"Iya, Mas. Soale biyen saben bapak setor dhuwit mae bose. Lewat bangunan sing tingkat lima, Aku takon bapak kuwi omahe sopo? Bapak nyauri yen kuwi sok bakale dadi omahe wong sak kampunge dhewe. Adoh seka kene, ora ana segara. Anane tokone cina, Mas."
