Nalika dina pungkasan Maya ing sekolah teka, atiku abot. Awake dhewe lungguh bareng ing sangisore wit gedhe ing taman sekolah, ing kono asring dolanan lan omong-omongan. Srengenge surup nyembulake cemlorot emas ing wektu iki. Kita nuduhake kenangan apik sing kita alami nganti saiki, ngguyu lan nangis.
"Qil, elinga apa sing wis kita sinau bareng-bareng," kandhane Maya karo nangis. "Kita wis sinau babagan kekancan, kapercayan, lan ngurmati nilai-nilai kita dhewe. Sanajan jarak misahake kita, kita bakal dadi kanca sejati."
Aku manthuk-manthuk, nanging atiku isih krasa abot. Pisahan iku perkara sing angel, utamane yen pisah karo wong sing penting banget kanggo aku. Kita janji bakal tetep sesambungan lan njaga hubungan kita sanajan jarak misahake kita.
Resolusi teka karo pamitan kita. Kita rangkul erat, ngrangkul kenangan lan pangarep-arep kanggo masa depan. Maya budhal sekolah kanthi eseman sing gagah prakosa, nuwuhake semangatku supaya bisa urip ing dina-dina ing ngarep kanthi sirahku dhuwur.
Wis pirang-pirang dina, aku terus nampa kabar saka Maya. Kita ngirim layang, foto lan sok-sok nelpon. Senadyan jarak misahake kita, kekancan kita tetep kuwat. Aku sinau kanggo ngatasi rasa kangen omah kanthi njaga hubungan lan urip kanthi semangat.
Banjur setaun mengko, suwe-suwe aku karo Ajeng wis ora sesambungan maneh, mergo kayane nomere Ajeng wis ganti lan lali ngabari aku. Crita kita rampung 7 taun kepungkur. Aku sing saiki kelas 8 ora bakal lali kekancan karo Maya.
Esuk-esuk aku mlebu kelas, kabeh kelas katon bungah kaya ndeleng gajah mabur. Pranyata ana murid anyar teka ing kelas iki, wong wadon ayu rambute dawa lan nganggo kacamata putih.
Nalika dheweke ngenalake awake dhewe kanthi eseman sing lembut ing raine, jenenge wis akrab karo aku. "Hai, kabeh. Jenengku Maya," sapa dheweke karo swara lirih.
Atiku deg-degan krungu jenenge. Maya? Apa iku bisa? Aku felt campuran bungah lan kaget. Apa dheweke pancen Maya, kanca apikku wiwit cilik?
Nanging aku duwe mamang. Aku wedi salah guess utawa ngerti wong. Sing bisa dakrasakake yaiku kebingungan saya tambah akeh. Kanthi atiku deg-degan, aku nyoba njaga perasaanku lan terus nggatekake.
Maya terus ngenalake awake dhewe lan ngomong babagan awake dhewe. Nalika dheweke ngandhani sawetara perkara babagan bocah cilik, aku mulai yakin. Swara lan gaya wicarane padha karo Maya kuna. Nanging, bisa tenan iki wong?
