Dengarlah Nak, dengarlah Sayang. Meski lelah perjuangan begitu panjang. Namun tangis ibu pertiwi tak lagi berkumandang. Terbebas tangan leluasa berdendang. Lepas belenggu kaki lentik langkah dalam derap riang. Sirene bahagia tak putus melantun girang.
Negeri… menang.
Â
Tidak adakah lanjutan kisahnya, Kek? Ayolah Kek, kami masih betah duduk berjongkok di hadapanmu.
Bagaimana dengan negeri itu, Kek? Apa rakyatnya jadi bahagia, Kek?
Â
Tentu saja bahagia! Bodoh kau… benarkan, Kek?
Kek… kenapa Kakek diam?
Â
Baiklah, Nak. Maafkan Kakek, ma—ta Kakek… kemasukan debu.
Rapikan lagi duduk kalian…