“Aku yo wedi, isin sisan.”
Isuk-isuk Joko karo pacare gembrah. Mari ngeterno adike sekolah, Joko sing di-SMS pacare mampir nang nggone pacare kerjo.
“Yok opo, Yang, mikiro saiki.”
“Ho oh, aku yo mikir iki tapi aku gurung mangan dadi angel.”
“Pokoke ngko kudu ngomong tantemu.”
Mari udur-uduran Joko pamit mulih. Nang omah Joko sing sambat luwe ora ndang mangan. Arek lanang iku bingung. Ning mergo wetenge yo wis ora kuat kriuk-kriuk, akhire arek lanang iku mangan trus bablas turu.
“Masmu mana?”
“Bobok.”
“Yahmene sik turu. Panggilen, suruh makan.”
Bengi Marni sing ora ketok rupane Joko nggoleki.
“Gak ada, Mah. Ngising paling,” omonge Andro sing mari soko kamare Joko.