Bengi iki Paijo rapat karo kanca-kancane sekolah biyen nang omahe Slamet. Rencanane kate gawe acara bareng, yo semacam nostalgia jaman sekolah. Kumpul-kumpul karo kanca lawas sing kate digawe rutin.
"Oleh nggowo anak kan? Ki mau anakku tak tinggal nang omah karo bapake," omonge Ana.
"Gak usah. Lek nggowo anak bojo lak podo ae, gak iso nostalgia, gak enak ngumpule. Ngko malah repot dewe-dewe karo anak bojone," saure Bambang sing durung duwe anak bojo.
"Lha lak sakno anakku, sik ngemik areke," saure Ana maneh.
"Iyo bener omonge Bambang, Na. Lek nggowo anak bojo mung pindah nggon thok ngko. Sediluk ae, koyok biasane jam pitu sampek jam songoan ngunu," saure Dewi.
"Jam pitu opo? Lha aku karo Paijo wis nang kene ket mari magrib mau," Deni sing mau meneng ae nyaut.
"Yo salahmu dewe lek iku, wong janjiane jam pitu kok," saure Dewi.
"Wes, rame ae ngko trus tukaran. Ayo mangan sik, ki wes dicepakno bojoku masio sak onoke," omonge Slamet.
"Gak kaet mau Met, wes yahmene kaet ditokno jajane," omonge Bambang.
Nang omah Ndemin 1 sing wis macak ganteng mecucu ae. Bapake ora teka-teka. Adike sing yo wis ganteng teklak-tekluk, ngantuk. Narti sing wis kesel nyauri Ndemin 1 sing nakokno bapake ae akhire salin, ganti daster.
"Gak cido mak?" takone Ndemin 1.
