Wiji nolah kiwo tengen. Raine langsung abang. Ludruk sing ditonton ancen lucu, ning luwih lucu maneh ndelok ngguyune Wiji.
"Lha yok opo? Mosok ngguyu kon ngempet?"
"Dalam hati lak iso."
"Emange sampeyan, kabeh-kabeh dibatin."
Wiji mecucu. Bengi iki wis ping pindo atine ketaton omongane Diman. Mulihe arek loro iku anteng-antengan alias ora omong-omongan.
"Ayo, kok malah meneng ae," omonge Wiji nang Diman sesuke pas arek loro iku kate metu mangan.
"Gak sido, nyegat ae," saure Diman.
"Jare pingin penyetan?"
"Gak, Tahu Tek ae."
Wiji nyawang raine Diman sing lungset kaya klambi ora tau disetriko. Arek wedok iku akhire lungguh. Mari nyegat Tahu Tek, mangan, Diman langsung mulih. Lek biasane mesam-mesam, bengi iki meneng ae. Wiji jelas ora trimo, opo maneh kaet wingi dijak gelut ae. Ditarik tangane Diman.
"Lapo?"
