"Kene, ojo adoh-adoh."
Pak Lurah sing lagi ngenakno ngombe kopi langsung padang matane. Wong umur seket taun iku ngawe-awe tangane. Sing diceluk mung mesam-mesem karo gedheg-gedheg.
"Duh," Pak Lurah gela-gelo karo nyekeli gundule.
"Kene wong ayu, ojo adoh-adoh," omonge maneh.
Isuk-isuk ngopi nang warung disuguhi telo goreng karo wong wedok ayu garai lurah lali buntute sing wes ana papat.
"Ngelu sirahku lek kaya ngene, wong ayu. Ojo nambahi abote pikiranku. Kene, lungguh sandingku kene..."
Wong wedok sing diceluki akhire mlaku nyedek. Ora langsung lungguh tapi klugat-kluget nang ngarepe lurah. Gemes karo pemandangan nang ngarepe sing seger, lurah narik tangan wong wedok sing jenengi Wiji iku. Ora let suwi wong loro iku cekikikan.
"Mangan opo kok iso seger kaya ngene, he?" takone lurah karo njawil janggute Wiji.
"Mangan godhong telo."
"Mangan godhong telo ae iso ayu ngene, yok opo lek mangan sak uwite."
Sing digudo sik mesam-mesem.
"Dadi bojoku gelem wong ayu? Ora perlu kerjo maneh, eman-eman tanganmu sing alus iki."
Saiki Pak Lurah nyekeli tangane Wiji karo dielus-elus.
"Malah ora sehat lek meneng ae."
"Jare sopo? Lek dadi bojoku olahraga terus ben dino. Mesti iku."
Wiji mesem. Pak Lurah selot ora kuat ndelok esemane wong wedok sing digandrungi iku.
"Emoh," omonge Wiji karo nampek tangane lurah.
Lagi enak-enak guyonan, ora ngerti lek ana wong lanang mlebu warung. Ndelok Wiji karo Pak Lurah, wong lanang iku langsung abang raine.
"Oh kaya ngene polahmu lek tak tinggal kerjo? Ho oh?"
Wiji ngadeg, mbenakno klambine sing ora tata. Lurah sing mau mesam-mesem ndredeg.
"Sabar...sabar, Man..."
"Ora iso. Sampeyan wes wani kurang ajar karo bojoku, sampeyan kudu mati!"
"Ojo, Pak, sabar..."
"Ora iso, kudu tak pateni!"
"Pak! Pak!..."
Wiji ngoglek-oglek lengene bojone.
"Pak, tangi, Pak!"
Diman menggeh-menggeh. Raine kebak kringet ngunu uga awake. Wiji mlayu njupuk banyu putih.
"Makane lek kate turu ki adus sik, cek resik awake, enak lek turu," omonge Wiji karo ngelungno gelas.
Banyu sak gelas mung diombe Diman sak sruputan. Wong lanang iku lungguh delok-delok nang kasur. Raine abang, ketok mangkel.
"Ngipi opo? Diburu budeng ta?"
Diman nata ambekane.
"Pokoke sampek koen selingkuh, tak bacok."
Ganti Wiji sing abang raine.
"Ketemu pirang perkara kate mbacok uwong. Sing ngipi sopo, sing kenek sopo," omonge Wiji karo budal mapan turu.
Diman meneng. Ora let suwi wong lanang iku melu mapan.
"Mak..."
"Opo?"
Ora sido ngomong, Diman ngekep bojone saka mburi. Gegere bojone diambungi.
"Sumuk."
"Bahno."
"Entuti sisan mbuh ngko," omonge Wiji.
"Tak bacok."
"Yo kono. Wes gek merem. Sesuk-sesuk lek kate turu adus, ngunu iku lek awake reget, pikirane melu reget."
"Ho oh," omonge Diman karo merem.
Duttt!
"Gusti!"
"Enake...wetengku kaet mau bek angin."
"Wes gak ayu, ngentutan sisan..." Diman ngomel.
"Elek ae garai impen-impenen, opo maneh lek ayu. Iso-iso mbok cencang aku."
"Hehehe, ho oh. Gak usah ayu-ayu, penting sehat."
"Turu," omonge Wiji.
"Ho oh."
"Mak, koen sayang aku?" Diman tibake durung merem.
Wiji malik awake. Disawang bojone sing ketok kaya arek cilik iku.
"Adus ta saiki, cek seger iku uteke."
"Hehehe, gak, adem."
"Merem."
"Ho oh."
***
