Â
Kira-kira wis setaun Desa Dhadapan ngalami mangsa ketiga kang dawa. Mula iku lrang pangan Ian akeh lelara gawe uripe warga ketula-tula.
Ora beda Mbok Randha Dhahapan, pawongan wadon tuwa sing Iola tanpa sedulur. Kanggo nyambung uripe sabendinane dheweke luru krowodan ing alas kewan. Kewan kali kang nyisa ing sawedhing nibebegan. Kahanan kaya mangkana dheweke ora nggresuta. Malah saya nyaketake marang Gusti Ingkang Mahakuwasa. "Duh Gusthi paringana pepajar ing desa kula mugi-mugi inggal kalis saking prahara punika."
Esuk-esuk Mbok Randha menyang alas golek pangan. Nalika lagi milang-miling weruh cahya cumlorot saka sak tengahing kali kang asat. Ing batine tuwuh pitakon "Cahya apa kuwi, kok cumlorot kaya emas?" Banjur nyedaki sumber cahya mau. Rareng dicedaki jebul sawijining keyong Mas kang nyungsang ing antara watu-watu kali. Keyong banjur digawa mulih tekan ngomah dicemplungake genthong.
Kaya biyasane, Mbok Randha menyang alas nanging nganti meh surup urung entuk krowodan dheweke banjur mlih ngelanthung ora entuk apa-apa. Sakwise leyeh-leyeh ing emperan, dheweke nyang pawn menawa ana krowodan kang bisa ngganjel wetenge kang luwe. Dheweke kami tenggengen ngerti panganan kang ing pawohe. Batine kebak pitakon sopo sing ngeteri panganan kuwi. Ing saben dina sakbacute saben mulih saka alas pawone Wis cumepak panganan. Mula kanthi sesidheman dheweke ndedepi kang mlebu ing pawone wis cumepak panganan. Mula kanthi sesidheman dheweke ndedepi kang mlebu ing pawone.
Mbok Randha kaget ora kinira. Saben ditinggal lunga Keyong Mas mau metu saka genthong malih dadip-utrikang ayu. Mbok Randha banjur nakoni sapa sejatine putri ayu kuwi.
"Nduk cah Ayu, sliramu iki sapa kok nganti kedarang-darang ing alas lan jilma Keyong Mas?"
"Yung, aranku Candrakirana, aku iki garwane Raja  lnukerta. Raja ing Jenggala"
"Lho, kok nganti dadi Keyong Mas lan tumeka Alas Dhadapan kuwi larah-larahe kepiye?"
Dewi Candrakirana banjur njlentrehake menawa. ing sakwijining dina dicidra Raja Jin Sakti kang karep ngepek garwa. Ananging dheweke ora gelem nuruti karepe jin. Jin muntab, Dewi Candrakirana sinebda dadi Keyong Mas banjurdiguwang nyang kali, adoh saka Kraton Jenggala. wekasane ora bisa ketemu karo garwane, Prabu lnukerta. Anehing kahanan nalika kecemplungan Keyong Mas kaline dadi asat. Asate banyu jalari Keyong Mas nyungsang ing watu. Bejane ditemu lan diopeni Mbok Randha Dhadapan.
Mula kuwi yen supaya aku ora konangan Raja Jin aku tak ndelik neng kene anggepen aku anakmu dhewe lan wenehana aran Limaran. Lagi saktengahing rerembugan, ana swara wong lanang dhodhog-dhodhog, Mbok Randha banjur mbukakake lawang Dhayoh kang sandangane nuduhake punggawa kraton, crita menawa dheweke diutus Raden lnukerta supaya njaluk banyu kang diwadahi bokor kencana.
