Saka Ati

                              SAKA ATI

SMA 98 misuwur kanthi siswa- siswine ingkang pinunjul, lan sekolah paling elit ing Malang.

Ameyra minangka siswa SMA 98 sing nembe munggah kelas 12 ing semester 1. Sampun 2 taun ing sekolah kasebut, bijine mung munggah kalih. Dene, dheweke kudu entuk biji sing apik kangge nggayuh jalur SNBP lan beasiswa kangge kuliah.

Esuk iki sekolahne ke tekan guru les saka Bimbel ingkang paling misuwur lan apik, yaiku Bimbel Collage.

Ameyra kang lungguh ing njaba kelas langsung mlebet amargi weruh tekane guru nanging asing miturut dheweke.

"Sugeng enjing sedaya, nepangaken kula Bu Retno saking Bimbel. Ten mriki napa wonten kang sampun ndaftar Bimbel Collage utawi Bimbel liyane ?" Siswa kelas 12 IPS-5 mangsuli pitakon kasebut kanthi bebarengan, ana sing sampun les wiwit kelas 10, ana sing sampun ndhaftar les Zenius, lan ana sing ora nate les ing ngendi wae, lan wonten murid kang mboten les. 

Bu Retno banjur takon sepira pentinge Bimbel kanggo awake dhewe, salah sijine murid sing jenenge Rafii mangsuli “Penting banget kanggo persiapan UTBK, lan minangka latihan kanggo nggayuh uleman utawa prestasi”.

Ameyra ingkang midhanget aturipun, sanalika rumaos asor sakedhik, amargi anggenipun sinau ngandelaken jalur langit dan pandonganipun wong tuwane. Dheweke mikir, napa bisa sukses ??

Ameyra uga kepengin les, nanging dheweke lan kulawargane mboten gadhah dhuwit kathah. Sing jenenge terkenal lan apik, mesthi biayane uga larang, amargi miturut kualitase.

Sampun sore, lan Ameyra uga sampun rampung pelajaran. Saiki dheweke mlaku menyang dalan gedhe, ing dalan dheweke isih mikir kepiye carane bisa sukses nggayuh cita-citane? Nalika kondur lan bidhal isih mlampah, mboten gadhah kendaraan dhewe. Ananging dheweke uga nyisihke tirah artane sekedhik-kedhik, amargi percaya kaliyan paribasan “Sekedhik-sekedhik, lami-lami dados bukit”. Kadhangkala dheweke percaya yen dheweke nduweni kesempatan kangge sukses, nanging dheweke uga eling yen tiyang kang nduwe dhuwit gampil sanget nindakake apa wae, kalebu nyalah gunakake arta. 

Se dhumatenge ing omah, dheweke langsung dipapag kaliyan kahanan kang sepi, rasa kesel sanget ing awak, nanging Ameyra mboten wonten wektu kangge ngaso, amargi tugase sawise sekolah yaiku ngresiki omah, masak lan ngumbah sandhangan. Sanadyan rumangsa kesel, nanging dheweke meksa dados mandiri.

Sawuse mangkono anggone ngenteni wong tuwane kondur, mboten bisa nahan ngantuk, lami-lami mripate merem, banjur ketileman. 

Alarm ten kamare mungel jam 04.00 esuk, Ameyra kaget, dheweke langsung tangi kangge nindakake ibadah lan liya-liyane. Wong tuwane dereng wungu, mesti kesel, penggalihne. Jam 06.00 Ameyra mangkat sekolah. Hawane esuk atis banget, dheweke nyawang dalan gedhe sing isih sepi. Yen awan, mesthi rame, macet sing nyebabake polusi ing ngendi-endi. Dheweke rumangsa matur nuwun banget bisa mlaku kanthi kahanan kang sepi, rasane ayem ing atine kang mboten tenang niku. 

Malih lan Malih, ing sekolahne ke dathengan saka Bimbel kang elit. Lan wektu niki ngrembug syarat-syarat mlebet PTN, lan sawetara babagan SNBP, SNBT, jalur mandiri, lan kuota kang dipendhet saka sawetara kelas. Ameyra males banget nalika sinau, dheweke ketagihan kaliyan teknologi ponsel.

“Kula males, padahal wektuku kangge upados mung setaun,” batine Ameyra. Ameyra pungkasane madosi cara kangge nggunakake wektu kanthi bener ing google kangge sinau, dheweke banjur duwe ide menyang perpustakaan kangge nyoba madosi buku pendukung pelajaran. Dheweke mung maca sawetara kaca, nanging dheweke rumangsa bosen, lan niki kang kudu diganti. Sawise kabeh, dheweke kedah meksa awake dhewe kangge owah-owahan, mboten mbokmenawi dheweke bakal kaya ngene terus. 

Mboten nyana ten mriku ana bocah yoga saka donatur sekolah yaiku Aura. Murid kang pinter lan sugih, dheweke uga dikenal amargi kapinterane. Iki sepisanan Ameyra ndeleng langsung, salebetipun sakniki dheweke ndeleng saka poster sekolah lan kiriman Instagram. Pranyata ayu banget, sampurna, tanpa noda.

Ameyra fokus ing buku, dheweke ora kudu mbandhingake uripe karo wong liya, sing jelas beda. Nanging, buku kang diwaca tiba, lan mboten sengaja Aura mbantu njupuk buku kasebut. Banjur Aura ngguyu banter, "Apa isih jamane sinau persiapan UTBK ing perpustakaan?" 

"Jaman sakniki uwes ora payu, akeh-akehne persiapan kuwi ing Bimbel les!" ora ana pakewuh Aura ngomong blak-blakan, ing kene ameyra ngrasa diremehake. piyambake ngadeg lan ngomong, "Sanadyan aku sinau dhewe, nanging aku yakin yen aku mesthi bisa mlebu Eligible." jelas, aura tansaya ngguyu. "Aja ngarep-arep, panarima beasiswa tetep kalah karo wong kang ber dhuwit!" Ameyra ora meneng wae, "Aja gumedhe dhisik, kejahatan gak ate kalah karo kabecikan!" ameyra saiki paham karo tembung "Aja mbiji buku saka cover e," jebul mengkene sipat asli saka anak panyumbang iku. ameyra langsung lunga, piyambake ngrasakake sedhih kang luar biasa, piyambake pancen ora ber dhuwit, nanging apa usahane arep kalah karo dhuwit iku??

Ing kene rasane piyambake pengin nyalahke dheweke dhewe, amarga piyambake males sinau, lan durung nglakoni usaha kanggo masa ngarepe. Sawise iki piyambake arep duwe tekad lan tenanan kanggo ngejar ketinggalane, piyambake arep mbuktekake menawa dheweke berhak bahagia, sanadyan karo dhuwit kang cilik. Karo raos sedhih, piyambake lumaku pinuju kelas, akeh bocah-bocah kelase nyawange ora remen. padahal wingi kahanane baik-baik wae, nanging saiki seje banget, embuh kaluputan apa kang piyambake tindakake.

Kancane kang jenenge Lala nekani Ameyra, "Hee, dadi bocah kang apik dong, sanadyan ora sugih, nanging minimal nduwe ati apik!" jarene Lala karo ngegas. Ameyra kang krungu bab iku langsung ngrasa kaget, "Sedhela, iki ana apa, aku ora tumindak kaluputan, nanging disalahake kaya iki!"

"Aja ethok-ethok ora ngerti, kowe kan mari ngilokne Aura kang jelek-jelek, kowe ora wedi ditokake saka sekolah?? dheweke anak pangaruh ing sekolah ngriki, tulung jaga sikap!" kanca sekelase serempak njawab kaya niku. "Loh kang ngatain dheweke sapa?? kang ana malah Aura ngasorake aku!!" bales Ameyra.

"Ana apa Iki??," jerit Vania, kang mari bali saka kantin, piyambake mangkono keganggu karo keributan iki. "Yen ana masalah dirampungake baik-baik, kelas awake dhewe iki dikenal karo solidaritase," 

"Piye arep dirampungake, kaluputan dheweke fatal, dheweke memfitnah lan ngomong ala marang Aura." banjur Vania takon apa bener kaya iku, nanging piyambake uga ora bisa langsung menghakimi. "Emang awake dhewe kabeh nduwe bukti??" pitakone. "Buktine ing Aura, wau carita menyang aku!" pitutur Lala.

Pungkasane Vania nyaranake kanggo perkara iki diwenehake menyang guru bk, lan kanggo nemuke dalan masalahe. 

Ameyra lungguh karo perasaan ora bersalah, pancen piyambake ora tau tumindak ala marang sapa wae. "Dadi kowe kang wani tumindak kejahatan kaya iku??" 

"Apa motif kowe??" takon Bu Anggri. Ameyra ngomong karo sejujure, menawa piyambake ora memfitnah utawa ngomong ala marang Aura. lan Bu Anggri mung nyemak carita iku, "Arep aku rewangi??" tawar Bu Anggri. nanging, Ameyra nolak kanthi alus, amarga piyambake wedi merepotkan. tolakan saka Ameyra nggawe Bu Anggri nesu, piyambake ngrasa muride iku ora sopan, "Mengkene sikap kowe karo guru, pantes wae keponakan aku nesu lan nangis gara-gara kowe. kowe pancen ala, lan aku pasthekake kowe ora bisa sukses. amarga wis nglarani ati keponakanku." omongan Bu Anggri nggawe ati Ameyra tansaya ora kuwat, jebul aura isih kaiket sedulur karo bu anggri. lan Ameyra uga ngrasakake lara ati kang jero, "Tulung, buka ati lan penggalih Ibu sajembar langit. kula bersumpah, kula mboten tau nglakoni kejahatan kalih sapa wae, kalebu Aura." banjur, Ameyra berpamitan metu, piyambake ngrasa ora tahan, ngrasa menawa masalah iki yaiku karma kanggone kang tau mbantah ibune.

Sajroning kelas piyambake disambut dening Vania, lan Rafi, manut informasi dheweke kabeh lagi pendekatan. "Sing sabar yo, sanadyan mangkono tetep sengkuyung. aku berteman karo sapa wae tanpa milih." pitutur e Vania. Hal iku sathithik nyentuh ati ameyra, saorane isih ana kang nyemangati.

Sesuk dinane, Vania ngajak Ameyra kanggo sinau bareng ing kapustakan lawase ngaso. lan jebul percobaan dheweke kabeh kasil, sathithik- sathithik Ameyra paham. "Eh, ngaso kari 10 menit, ayo menyang kantin." ajake. Ameyra kang lagi menabung langsung nolak, "Pangapurane ya, aku dina membekal, lan aku ngirit. yen arep menyang kantin ayo tak terno," lan pungkasane dheweke kabeh lunga bareng.

Wes 2 minggu iki, Ameyra dadi aktif njawab awit sinau bareng Vania, malah biji ulangan padinane uga dadi apik. ora mung iku wae, piyambake ndhaptar lomba melukis, lan ngolehake juara 1 se Kota Malang, sakabehe bungah, sanadyan isih ana siji, loro bocah kang isih ora remen marang ameyra. nanging iku dudu aling-aling kanggo dheweke ngembang. dheweke uga isih akeh sinau ngenani sakabehe. Dina iki yaiku pelajaran sajarah, lan iki yaiku pelajaran kang kesenengane Vania, Vania tansah ngolehake biji 100 jero bab iki. Bu Rana, selaku guru sajarah iku menehake pitakon saakeh 50 soal marang klas 12 ips-5, nggo sapa kang bisa njawab akeh arep ngolehake biji tambahan kalebu biji ulangan padinan. kalodhangan dina iki, Ameyra arep njajal aktif njawab, piyambake pengin obah. Hal iki ora luput saka perhatian Vania. Wes wayahe mulih sekolah, jebul Rafi lan Vania ngajak dheweke nitih mobile bareng, Ameyra uga mengiyakan ajakan kasebut. piyambake mulih karo kahanan mood becik , lan ora lali ngaturake matur nuwun marang Rafi lan Vania.

Ibu Ratih ndeleng jam, sampun jam 9 bengi, lan si Ameyra taksih sinau. 

"Nduk, aja lali yen sakdurunge sinau ndungo o kang akeh, sak akeh-akehne kegiyatanmu, tetep aja lali nang sing kuasa nduk yo," dhawuhne Ibu. 

Kangge mbanggakne Ibune, dheweke dados nambah semangat lan bungah sinaune. 

Esuk-esuk niki dheweke sampun buka buku ten perpustakaan, padahal isih jam 6, lan kancane padha dereng dhateng. Mboten ngrasa tibakne sampun jam 7, dheweke milih bali ten kelas, nanging sakdurunge teka ing kelase wonten pengumuman saka sekolah, yen salah sawijining muride kelangan arta 1 yuta sing artane kangge bayar SPP sekolah. Ameyra kang mirengake berita niku ngrasa susah, lan mesakne. Akhire kabeh sak sekolahan padha ngewangi madosi ing ngarep kelas, lapangan, kelas, lan tas e digledhahi. 

"Mesakne yo Van, sing kelangan artane," pitutur Ameyra ten Vania. Arek kalih niku uga madosi bebarengan ing kelas. 

Tanpa kininten nalika mbuka tas e Ameyra, kok ing daleme wonten amplopan kang tebel, dadakne nalika dibuka isine arta kang kathah, diitung wonten 1 yuta. Vania kang mbuka tas e Ameyra niku, langsung kandha ten kabeh kancane, sakabehne langsung munih yen Ameyra niku maling. Kancane pada mboten percoyo, amargi Ameyra nduweni watak kang alus lan lugu. 

"Aku wedi nduwe kanca kang seneng maling ngene, gak nyangka rupa ayumu iku palsu," 

"Untung hp ku ora dijupuk," kanca-kanca sak kelase pada wedi lan langsung nuduh. 

Ameyra sing mboten nyolong niku, dheweke njelaske yen niki pada salah paham. Nanging kancane kabeh pada mboten percoyo. "Rek, aku wani sumpah, dudu aku sing nyolong, aku mulai wau ten perpustakaan." 

Kancane mboten percoyo, "Loh, kan kowe sing teka disekkan, aku ngerti yen awakmu butuh duit, tapi apa perlu ngene??" 

"Sumpah demi Gusti Allah kang Maha Kuasa, aku mboten ngelakune hal niki," Ameyra wes nangis amargi diseret-seret kalih kanca-kancane, digowo ten ngarep guru. Vania mung ndelengi tok, dheweke mboten ngewangi apa-apa maneh. "Aku dudu maling," bengokane Ameyra. 

Akhire Ameyra digowo ten guru, lan kancane pada gak seneng nang Ameyra. Ratu kang kelangan arta langsung bungah atine nalika artane ketemu. 

Sakwise kejadian niku, Ameyra nangis-nangis ing dalan, mboten wonten wong sijipun kang mbelani dheweke, Vania uga meneng wae. Dheweke ngrasa wes mboten gadhah kanca, dheweke uga isin mlebet sekolah, dheweke sampun njelaske kang jujur, nanging tetep pada mboten percoyo kabeh. 

Sampun seminggu, Ameyra mboten mlebet sekolah, lan dheweke uga mboten izin ten guru. Ibune uga bingung, anake niki kenapa, nanging Ameyra meneng wae nalika ditaken i. Ibune sampun masakno sing enak, tapi anake tetep mboten arep nedha. "Nduk, kowe ana masalah ing sekolah tah?" 

"Iki apa mboten napa-napa yen mboten mlebet sekolah? mboten diseneni gurumu tah?" Ameyra meneng wae, dheweke mboten gadhah mood kangge ngomong. 

"Bukk, kula mboten kuat, kula nyerah mawon nggeh. Rasane abot ati kula niki, aku wes kesel menyang kabeh." 

"Loh, yo aja nduk…" 

"Yowes yen kowe mboten arep cerita marang ibu," 

"Tapi nduk, sing kudu mbok iling iku awakmu aja nglalekne sing Kuasa, aja nglalekne akhirat, lan aja nglalekne kebaikan marang uwong. Iling nduk, kabeh kelakuan mu bakal ana balesane. Ing kene Ibu mesti ndongane awakmu, ben sukses bisa dadi gedhe, lan bisa ngrewangi uwong liya." 

"Oh iyo, yen bisa awakmu kudu fokus sinau sing sregep, aja gelem kalah ambek wong kang nduwe arta akeh, awakmu ndunga marang Gusti Allah, Ibu yakin kowe bakal bisa." 

Akhire pirang-pirang dina niki Ameyra introspeksi ten awake, apa dheweke isih nduwe hak kangge entuk Beasiswa kuliah?? 

Sesekolahan kabeh uga pada ngerti, yen jenenge wes dadi awon. Tapi dheweke kudu yakin, yen masa depane wonten ing tanganne. 

Dinten niki, dinten Senin, dheweke yakin bakal mlebet sekolah, amargi dheweke isih kudu berjuang kangge lulus. Sampun cukup selama niki dheweke nangis, nyerah, tapi dheweke nduweni harapan, yaiku wong tuwane. Esuk-esuk jam 6, dheweke uwes siap, senadyan dheweke isin, tapi dheweke mboten wedi maneh, dheweke uga mboten ngelakune hal elek. 

Dheweke wes mlebet ing kelas, lan kancane-kancane pada nyindir. Nanging dheweke mboten nate ngerungoke niku, amargi tujuane golek ilmu, dudu golek musuh. Dheweke uga ngerti yen Vania yo wes ora gelem kanca an karo dheweke. Mboten apa-apa, dheweke isih bisa ngadek dewe ing ndukur aspal Iki. Ameyra langsung lenggah ten bangkue, dheweke langsung ndelok grup sing diarsipke sajrone 2 minggu niki. Lan kathah pertanyaan saka guru-gurune, tapi apa daya yen dheweke mboten gadhah kewanian kang akeh, mbuka grup mawon dheweke wedi, sing jenenge loro ati niki, nate lapo-lapo wes mboten niat. Inggeh bener, sinten sing gelem difitnah, dheweke mung dewean. 

Sampun 2 dina niki, dheweke pada sregep menyang perpustakaan, yaiku sinau. Dheweke wes ndunga lan niat ing sekolah niki kudu bisa enthuk nilai kang apik. Dheweke ngrasa kendel, amargi ana Gusti Allah kang mboten sare, lan dheweke yakin ing saben masalahne pasti ana dalane. Wes bendinten- dinten dheweke mekso sinau nganti bengi, bahkan dheweke lara mergo mboten mikirke kesarasane. Nanging iki kabeh, demi masa depane. Durung nganti mriku, dheweke nate daftar kerja dadi BA saka produk e cimory, dheweke sampun umur 18 tahun, lan sakniki isih ngenteni ditarima. 

Ameyra fokus karo ujiane, niki ujian kangge akhir semester. Ameyra mumet ngerjakne matematika, rasane pengen mbledos sirahne. Wektu kari setitik, dheweke isih kurang 5 soal, wes mboten ana wayah, dheweke njawab karo asal-asalan. Pas dheweke ndeleng njobo, kabeh murid mboten ana udan, mboten ana angin pada sumringah kabeh marang dheweke. Akeh sing bisik-bisik, akhire Ameyra dikandani kalih gurune, yen cctv ing sekolah nemukake bukti yen Vania kang ndeleh artane Ratu ing njero tas e dheweke. Dheweke mboten nyangka, padahal dheweke nate mbales budine Vania amargi rumiyin gelem ngejak sinau bebarengan. Mboten niku mawon, ing cctv uga ditemukake yen Aura dhisikan kang ngelekake Ameyra.

Sakwise, kanca-kancane pada nyuwun sepura ten dheweke. Sakniki Ameyra lego, amargi dheweke mboten salah. Kala niku dheweke nambah semangat, lan syukur nang Gusti Allah kang Maha Kuasa. 

Dheweke sing leyeh-leyeh ten perpustakaan langsung tangi, amarga ana telepon kang akeh saka nomer kang mboten dikenal. Ameyra wedi-wedi wani kanggo ngangkate, eh tibakne informasi saka perusahaan cimory, yen dheweke katerima ing kono, dheweke banjurr seneng. Mboten mung mriku wae, kepala sekolahne nawarke Beasiswa saka Amerika, Ameyra bungahne nggak karuan. Dheweke akhire dikenal kabeh kancane saka perjuangane lan kapinterane. 

Ibune sing midhangetake berita niku ngrasa bangga lan seneng. 

Makane yen dadi uwong iku kang apik atine, aja mung raine wae. Lan aja lali yen saben ana masalah, langsung nyuwun tulung menyang Gusti Allah, lan aja mbantah pitutur e Ibu. Amargi kabeh urip wonten perubahan, dados aja ngrasa dhuwur dhisekkan. Oh, inggeh, aja lali nabung arta kangge keslametan lan kebutuhan awake ing tahun ngarep.