Robohe Surau Kito

alangkah tercengangipun kaji saleh, amargi ing neraka puniku kathah kancanipun ing donya terpanggang benter, merintih kesakitan. lan piyambakipun tambah mboten ngertos[sumerep] malih kalih[kaliyan] kawontenan piyambakipun, amargi sadayaning tiyang ingkang dilihatipun ing neraka mboten kirang ibadatipun saking piyambakipun piyambak. malah , wonten salah setunggaling tiyang ingkang sampun dumugi sekawan welas kali dhateng mekah lan gadhah gelar syeh ugi . lajeng kaji saleh nyaketi piyambakipun sedaya, lajengipun taken kenging punapa piyambakipun sedaya ing neraka sedayanipun. nanging sakepripun kaji saleh, tiyang-tiyang puniku nggih mboten ngertos[sumerep] ugi . 

 "bagaimana tuhan kita puniki?" tembung kaji saleh lajeng . "bukankah kita disuruh-ipun taat ngibadah , teguh beriman? lan puniku sedaya sampun kita kerjakaken salami gesang kita. nanging sapunika kita dipunlebetaken dhateng neraka. " 

 "ya. kita ugi gadhah pendapat mekaten . tengoklah puniku, tiyang-tiyang senegeri kita sami, lan mboten kirang ketaatanipun beribadah. "

 "ini estu mboten adil. " 

"memang mboten adil, " trose tiyang-tiyang puniku mangsuli gineman kaji saleh.

 "kalo kados puniku, kita kedah nedha kesaksian kelepatan kita. kita kedah ngemutaken tuhan, kalau-kalau piyambakipun silap meletakan kita dhateng neraka puniki. "

 "benar. leres. leres, " sorakan ingkang sanes ngleresaken kaji saleh.

 "kalau tuhan mboten purun ngakeni kesilapan-ipun , kados pundi?" setunggaling suwanten melengking ing lebeting kelompok tiyang kathah puniku.

 "kita protes. kita resolusikan, " tembung kaji saleh. 

"apa kita revolusikan ugi ?" taken suwanten ingkang sanes, ingkang rupinipun ing donya dados pangageng gerakan revolusioner. 

"itu gumantung ing kawontenan," tembung kaji saleh. "yang wigatos sapunika, mangga[sumangga] kita berdemonstrasi majeng tuhan." 

"cocok pisan . ing donya rumiyin kalih[kaliyan] demonstrasi mawon, kathah ingkang kita angsal, " setunggaling suwanten nyelani. 

"setuju! purun! purun!" piyambakipun sedaya bersorak rame-rame. 

 lajeng, piyambakipun sedaya berangkatlah sareng-sareng majeng tuhan. lan tuhan taken, " sampeyan-sampeyan ajeng badhe punapa?" 

kaji saleh ingkang dados pangageng lan juru sanjang tampil dhateng ngajeng. lan kalih[kaliyan] suwanten ingkang menggeletar lan berirama endah, piyambakipun miwiti pidatonipun.

 "o, tuhan kita ingkang mahabesar. kita ingkang menghadap-ipun sampeyan puniki inggih punika umat-ipun sampeyan ingkang paling taat beribadat, ingkang paling taat menyembah-ipun sampeyan. kamilah tiyang-tiyang ingkang tansah nyebat nami sampeyan, memuji-muji kebesaran-ipun sampeyan, mempropagandakan keadilan-ipun sampeyan, lan sanes-sanesipun. kitabipun sampeyan kita apal ing jawining sirah kita. mboten sesat sakedhik nggih maosipun . ananging, tuhanipun kula ingkang mahakuasa, sasampunipun kita sampeyan ulemi mriki , sampeyan masukkan kita dhateng neraka. mila saderengipun kedados bab-bab ingkang mboten dipunkajengi, mila ing ngriki, inggil namaning tiyang-tiyang ingkang tresna dhateng sampeyan, kita nuntut supados hukuman ingkang sampeyan dhawahaken kalih[dhateng] kita dipuntilik wangsul lan mlebetaken kita dhateng suwarga sakepripun ingkang sampeyan janjikaken lebeting kitab-ipun sampeyan." 

"kalian ing donya manggen ing pundi?" taken tuhan. 

"kami puniki inggih punika umat-ipun sampeyan ingkang manggen ing indonesia, tuhanipun kula. " 

"o, ing nagari ingkang sitinipun subur puniku?" 

"ya. benarlah puniku, tuhanipun kula. "

 "tanahipun ingkang mahakaya raya, kebak dening logam, lisah , lan pinten-pinten bahan tambang sanesipun , sanes?"

 "benar. leres. leres. tuhan kita. puniku lah nagari kita, " piyambakipun sedaya wiwit mangsuli serentak. amargi fajar kegembiraan sampun membayang ing rainipun wangsul. lan yakinlah piyambakipun sedaya sapunika, menawi tuhan sampun silap ndhawahaken hukuman kalih[dhateng] piyambakipun sedaya puniku. 

"di nagari, ing pundi sitinipun kados puniku subur, ngantos tanaman thukul tanpa ditanam?"

 "benar. leres. leres. puniku lah nagari kita. "

 "di nagari, ing pundi pendudukipun piyambak melarat puniku?"

 "ya. nggih. nggih. puniku lah piyambakipun nagari kita. " 

"negeri ingkang lawas diperbudak tiyang sanes puniku?" "ya, tuhanipun kula. estu laknat penjajah penjajah puniku, tuhanipun kula. "

 "dan kasil tanahipun sampeyan, piyambakipun sedaya ingkang mengerukipun lan diangkutipun dhateng negerinipun , sanes?"

 "benar tuhanipun kula, ngantos kita mboten angsal punapa-punapa malih. estu laknat piyambakipun sedaya puniku." 

"di nagari ingkang tansah kacau puniku, ngantos sampeyan kalih[kaliyan] sampeyan tansah tangled , saweg kasil tanahipun sampeyan tiyang sanes ugi ingkang mengambilipun , sanes?" 

"benar, tuhanipun kula. nanging kangge kita soal banda benda puniku, kita mboten purun ngertos. ingkang wigatos kangge kita inggih menyembah lan muji sampeyan. " 

"engkau rela tetep melarat, sanes?" "benar. kita rela pisan , tuhanipun kula. " "karena kerelaanipun sampeyan puniku, lare putunipun sampeyan tetep ugi melarat, sanes?"

 "sungguhpun lare putu kita melarat, nanging piyambakipun sedaya pinter ngaos . kitab-ipun sampeyan piyambakipun sedaya apal ing jawining sirah mawon ." 

"tapi kados sampeyan ugi , punapa ingkang disebutipun mboten dipunlebetaken dhateng manahipun, sanes?"

 "ada, tuhanipun kula. " 

"kalau wonten, kenging punapa napa kajengipun sampeyanipun melarat, ngantos lare putunipun sampeyan teraniaya sedaya? saweg banda bendanipun sampeyan sampeyan napa kajengipun tiyang sanes mengambilipun kangge lare putu piyambakipun sedaya. lan sampeyan langkung remen tangled antawis sampeyan piyambak, sami-sami menipu, sami-sami meres . kula sukani sampeyan nagari ingkang kaya-raya, nanging sampeyan kesed. sampeyan langkung remen beribadat mawon, amargi beribadat mboten ngedalaken peluh, mboten membanting balung. saweg kula ngengken sampeyan sedayanipun beramal ing sisi beribadat. kados pundi sampeyan saged beramal menawi sampeyan miskin? sampeyan kinten kula puniki remen pujian, mendhem disembah mawon, ngantos nyambut damelipun sampeyan benten mboten memuji-muji lan menyembah-ipun kula mawon. mboten. sampeyan sedaya kedah mlebet neraka! hai malaikat, halaulah piyambakipun sedaya puniki wangsul dhateng neraka. nyukani ing kerakipun ." 

sedayanipun dados pucat pasi mboten wantun wicanten punapa-punapa malih. tahulah piyambakipun sedaya sapunika punapa mlampah ingkang diridai allah ing donya. 

nanging kaji saleh kajeng badhe ugi pepesthen, punapa ingkang dipun-kerjakakenipun ing donya puniki lepat utawi leres. nanging piyambakipun mboten wantun taken kalih[dhateng] tuhan, piyambakipun taken mawon ing malaikat ingkang menggiring piyambakipun sedaya puniku.

 "salahkah midherek pendapatipun sampeyan, menawi kita menyembah tuhan ing donya?" taken kaji saleh. 

"tidak. kelepatan sampeyan, amargi sampeyan sanget-sanget wigatosaken sampeyanipun piyambak. sampeyan ajrih mlebet neraka, amargi puniku sampeyan taat bersembahyang. nanging sampeyan nyupekaken gesang kaumipun sampeyan piyambak, nyupekaken gesang anak-istrinipun sampeyan piyambak, ngantos piyambakipun sedaya puniku kucar-kacir salaminipun.. puniku lah kesalahanipun sampeyan ingkang paling ageng, sanget-sanget egoistis. padahal sampeyan ing donya berkaum, sadherekan sedayanipun, nanging sampeyan mboten mempedulikan piyambakipun sedaya sakedhik nggih."

 mekaten crita ajo sidi ingkang kudengar saking embah kakung. crita ingkang memurungkan embah kakung. 

lan mbenjingipun, kala kula ajeng badhe mandhap griya enjing-enjing, semah kula wicanten punapa kula mboten kesah tuwi.

 "siapa ingkang pejah?" tanyanipun kula kaget. 

"kakek. " 

"kakek?" 

"ya. kala-wau subuh embah kakung kedapatan pejah ing suraunipun lebet kawontenan ingkang ngeri pisan . piyambakipun menggorok jangganipun kalih[kaliyan] lading cukur. "

 "astaga. ajo sidi gadhah gara-gara, " katanipun kula kalih mlampah saenggalipun nilaraken semah kula ingkang tercengang-cengang. 

kula madosi ajo sidi dhateng griyanipun. nanging kula kepanggih kalih[kaliyan] semahipun mawon. lajeng kula taken piyambakipun.

 "ia sampun kesah, " wangsuli semah ajo sidi. "tidak piyambakipun ngertos embah kakung pejah?" 

"sudah. lan piyambakipun nilaraken pesen supados dipuntumbasaken kafan damel embah kakung pitu lapis. " "dan sapunika, " tanyanipun kula kaicalan akal estu mireng sedaya peristiwa dening lampahan ajo sidi ingkang mboten sakedhik nggih tanggel jawab , " lan sapunika dhateng pundi piyambakipun?"

 "kerja." 

"kerja?" tanyanipun kula mangsuli hampa.

 "ya. piyambakipun kesah nyambut damel."