Robohe Surau Kito

"cocok pisan . ing donya rumiyin kalih[kaliyan] demonstrasi mawon, kathah ingkang kita angsal, " setunggaling suwanten nyelani. 

"setuju! purun! purun!" piyambakipun sedaya bersorak rame-rame. 

 lajeng, piyambakipun sedaya berangkatlah sareng-sareng majeng tuhan. lan tuhan taken, " sampeyan-sampeyan ajeng badhe punapa?" 

kaji saleh ingkang dados pangageng lan juru sanjang tampil dhateng ngajeng. lan kalih[kaliyan] suwanten ingkang menggeletar lan berirama endah, piyambakipun miwiti pidatonipun.

 "o, tuhan kita ingkang mahabesar. kita ingkang menghadap-ipun sampeyan puniki inggih punika umat-ipun sampeyan ingkang paling taat beribadat, ingkang paling taat menyembah-ipun sampeyan. kamilah tiyang-tiyang ingkang tansah nyebat nami sampeyan, memuji-muji kebesaran-ipun sampeyan, mempropagandakan keadilan-ipun sampeyan, lan sanes-sanesipun. kitabipun sampeyan kita apal ing jawining sirah kita. mboten sesat sakedhik nggih maosipun . ananging, tuhanipun kula ingkang mahakuasa, sasampunipun kita sampeyan ulemi mriki , sampeyan masukkan kita dhateng neraka. mila saderengipun kedados bab-bab ingkang mboten dipunkajengi, mila ing ngriki, inggil namaning tiyang-tiyang ingkang tresna dhateng sampeyan, kita nuntut supados hukuman ingkang sampeyan dhawahaken kalih[dhateng] kita dipuntilik wangsul lan mlebetaken kita dhateng suwarga sakepripun ingkang sampeyan janjikaken lebeting kitab-ipun sampeyan." 

"kalian ing donya manggen ing pundi?" taken tuhan. 

"kami puniki inggih punika umat-ipun sampeyan ingkang manggen ing indonesia, tuhanipun kula. " 

"o, ing nagari ingkang sitinipun subur puniku?" 

"ya. benarlah puniku, tuhanipun kula. "

 "tanahipun ingkang mahakaya raya, kebak dening logam, lisah , lan pinten-pinten bahan tambang sanesipun , sanes?"

 "benar. leres. leres. tuhan kita. puniku lah nagari kita, " piyambakipun sedaya wiwit mangsuli serentak. amargi fajar kegembiraan sampun membayang ing rainipun wangsul. lan yakinlah piyambakipun sedaya sapunika, menawi tuhan sampun silap ndhawahaken hukuman kalih[dhateng] piyambakipun sedaya puniku.