"Oooo, kuwi perkara sepele. Kanca-kancamu dibarisake, jejer-jejer urut, terus kowe ngetung mbaka siji wiwit saka kene nganti saenteke barisan baya kuwi."
"Wah...... katone gampang, Cil. Nanging kepriye ya, aku iki ora bisa etung-etung, apa maneh cacahe akeh. Mbok aku njaluk tulung karo kowe, Cil. Etungen cacahe kanca-kancaku." Si baya ngrerepeh marang kancil, lali niyate pisanan arep mangan kancil.
"Ya, wis. Saiki kanca-kancamu ajaken baris, jejer-jejer wiwit saka pinggir bengawan sisih kene, nganti tekan pinggire bengawan sisih kana. Mengko dak etunge mbaka siji, saben awak baya ora kliwatan. Yen kabeh wis baris, aku mengko ngetunge saka gigir-gigir baya, siji-siji" kancil nerangake carane ngetung cacahe baya.
"Eeee..... kanca-kanca, iki awake dhewe arep di sensus dening kancil kanggo ngerteni cacahe baya ana bengawan iki. Mula ayo enggal-enggal baris sing rapi, wiwit saka pinggir bengawan iki nganti teka pinggir bengawan sisih kana. Ayo, rikat" celathune baya iku ngabani kanca-kancane. Para baya iku pating srikut rebut dhisik nata barisan, urut ngebaki sajembare bengawan.
Meruhi baya-baya kuwi baris, pikirane kancil seneng banget, jalaran dheweke bakal bisa kelakon tekan sabrang bengawan pancatan geger baya sing kaya kreteg ing sandhuwuring bengawan. "Wis, siyaga ya...... iki petugas sensuse arep miwiti ngetung. Siji...... loro....... telu..........papat........... " si kancil mlumpat saka geger baya siji tumuju geger baya sabanjure karo muni etung-etung. Tekan pinggir bengawan, si kancil mlumpat sakuwate supaya tibane sikil adoh saka pinggir bengawan.
"Wis, ya baya bodho. Matur nuwun wis menehi dalan marang aku kanggo nyabrang bengawan iki." Kancil iku mbengok karo mlayu sipat kuping ngedohi pinggir bengawan.
"Weeee lha, Cil......... Kancil...... Wah.......... Awake dhewe diapusi karo kancil. Kudune mau kancil kuwi wis dadi sarapan, malah awake dhewe kapusan, kancile bablas............" si baya kuwi ngedumel nggetuni bodhone.
(Ditulis berdasar ingatanku atas dongeng simbok sewaktu aku kecil)
