Ora nyauri, Wiji manthuk. Ora kakean omong, Diman nggowo pacare iku nang warung sing cedek. Wis apal senengane, dadi ora usah ditakoni, langsung dienggokno ae. Mari mangan, Wiji Diman langsung balik. Lek mau Wiji mrengut ae, saiki wis iso mesem.
"Luwe ta mau?"
"Lha sampeyan kesuwen."
"Iku mau mampir nang apotek, nukokno obat Rahmat. Areke mencret kaet awan mau."
Wiji mecucu.
"Lek luwe ki yo mangan dhisik, gak usah ngenteni."
Wiji sik mecucu.
"Woo...sik mecucu ae. Cakot ganti kene ngko."
Wiji mecucu tapi trus mesem sithik. Ora suwi mecucu maneh. Atine wis enakan. Wis ora necu maneh, ning sik isin kate mesam-mesem.
"Ambung?"
"Gah."