“Aku ki lali, Lik, sumpah.”
Joko sing durung ngalih soko ngarep tipi mbela awake maneh.
“Iyo uwis. Kono gek adus opo lapo kono, ojo mung nontok tipi ae.”
Dikandani Paklike, Joko langsung ngadeg, mlaku nang mburi.
“Koen iku karo ponakane dhewe koyok ngunu, gak kemeng ta lambemu ngomel ae.”
“Gemes aku, arek kok angel kandanane.”
“Yo wis ngerti ponakane kurang seprapat, sing sabar ta. Diajari sithik-sithik, sing apik. Lagian koen gelem ta anakmu melu-melu? Gelem yoan lek anakmu disentak-sentak?”
Marni mrengut. Wong wedok iku njegeg nang nggone lek ngadeg.
“Arek wis gak nduwe emak ngunu, saiki koen gantine.”
Joko biyen areke normal, koyo arek-arek liyane. Kelas telu STM, mari ditinggal emake mati, kesadarane rodo sudo. Dijak omong rodo ora dong.
“Lek ancen gak gelem ngopeni cek tak gowone nang kantorku, nyapu-nyapu lak iso arek iku cek turu mes sisan...”
