"Omongono adikmu iku, kon macak sing nggenah. Rambut dicet koyok geni, omong karo wong tuwek gak sopan. Guweh...guweh, mosok aku ngerti, dipadakno bapake iki tau mangan sekolahan ae. Gak usah mbalik nang Jakarta, nang omah ae ngewangi mas'e opo melu aku bakulan. Opo dianggepe aku iki wong tuwek sing medit, sampek disilihi sepeda karo anake dhewe gak oleh? Iku kabeh bondoku yo nggo sopo suk lek gak nggo raine. Karo mak'e yo kurang ajar, gak ngajeni...."
Sore iku Paijo malah kudu ngrungokno pak lik'e curhat. Lek ora mergo diparani Ndemin sing njaluk nang mushola ndelok wong takbiran Paijo ora bakal iso ngaleh. Nang omahe kancane atine Supri selot mbedodok, lara. Pak'e wis ora iso diarep-arep. Niate kate nyilih sepeda motor malah dawa urusane, diomeli ngalor ngidul. Bengi suwara takbiran selot akeh, banter. Nang kasure kancane Supri ora iso turu. Akhire jam sewelasan Supri pamit mulih.
"Lik, Supri tabrakan."
"Heh, nang ndi?"
Isuk wong-wong sing kaet mulih saka mushola mari Sholat Ied heboh. Sebabe mergo krungu kabar Supri tabrakan. Arek lanang sik mau bengi ora iso turu iku duwe niat kate nggowo mlayu sepeda motore bapake pas ditinggal sholat. Saking kesusu, ora tinggen lek numpak sepeda akhire malah njlungup nang jembatan, mlebu kali.
Untung ono wong liwat. Supri sing mringis kelaran digawa nang Puskesmas numpak becak. Isuk iku bapake, mak tirine, Paijo karo nggowo Ndemin 1 lan tanggane moro nang Puskesmas. Ora nemen, mung lecet-lecet. Lek ono sing rada nemen yo lambene. Mlayokno sepeda ora nggawe helm trus njlungup, lambene Supri ketatap setang. Sepeda motore sing melu njegur kali wis diangkat. Bocel sithik.
"Oalah Pri...Pri onok-onok ae awakmu iki. Lapo atek nyolong-nyolong? Koen gawe lho aku gak katene nesu, gawe-gawenen. Wong tuwek koyok aku yo isone ngene ki, ngandani. Lek ngomel ngene ki yo mergo peduli karo anak, karo koen. Untung kaline cilik, lek iku mau trus nabrak sepeda liyo opo truk trus yok opo. Koen lak langsung end!"
"Wis lik, sabar. Sakno areke..." omonge Paijo.
Sing diomeli sik lara atine. Selot lara mergo awake yo lara. Akhire arek lanang iku mung iso mbrebes, nangis.
"Riyaya gak jaluk sepuro, malah pecicilan. Trus lek wis njlungup ngene ki sopo sing repot? Aku maneh kan?" omele bapake Supri.
***
