Paimin                        : Aku Pak Dukuh (ngangkat tangan loro-lorone). Aku sing ndelok Maman karo Carolina...aku karo Paimo.
Pak Dukuh                 : Kon, arek loro, maju mrene. Liyane lungguh kabeh, anteng.
Masio asline wedi, ndredek, Paimo karo Paimin gelem maju. Wong-wong sing mau podo ngadek saiki lungguh, ngubengi balai. Kabeh meneng, pingin ngerti kedadeane yok opo.
Pak Dukuh                 : Saiki critakno opo sing tok delok mau.
Paimin                        : Anu...aku karo Paimo niate kate nang omahe Maman, ngajak blajar kelompok. Pas tak bengoki areke gak nyauri trus aku karo Paimo langsung mlaku nang mburi. Biasa lak Maman senengane dolenan karo Carolina. Lha, pas nang mburi iku aku krungu suoro sing yok opo ngunu.
Paimo                         : Hooh. Suorone ko kandange Carolina. Akhire kene nyedeki polahe pingin ngerti suoro opo iku. Tibake kene ndelok Maman karo wedhuse lagi ngunu kui...
Pak Dukuh                 : Lagi ngunu kui opo wes mari? Kon ndeloke Maman karo Carolina lagi ngunu opo mung turu-turu?
Paimin                        : Ehm...anu...pas krungu suoro aneh iku kene mlakune alon-alon, wedi. Pas wes cedek, ketok Maman karo Carolina gak klamben.
Paimo                         : Hooh (mantuk-mantuk)
Pak Dukuh                 : (nyawang nang poro Tetuo Dukuh, kedip-kedip trus muahh, nguncalno ambung à kode lek sepakat, halah njijiki) Onok ga liyane sing ndelok kedadean mau?
Wong-wong               : (tolah-toleh, bisik-bisik trus gedek-gedek. red: lagi mendem be'e)
