Sabar

Ora mung seneng masak karo macak, Wiji saiki ora kaya wingi pas durung meteng. Wong wedok sing biasane kaya garangan iku saiki meneng, anteng. Anake lanang siji-sijine, Fernando Tomin, ora tau dibengoki. Masio ora gelem dicedeki bojone ning Wiji yo ora ngabrukan maneh. Wiji saiki sabar.

"Hak!"

Tomin mangap. Isuk iki arek cilik iku njaluk didulang emake. Selot ngalem saiki nang emake, mumpung yo dituruti.

"Ngko mulih sekolah nontok iwak yo, Mak?"

"Yo nontoko, garek ndok mburi omah ae."

"Guduk iwake pak'e, elek kae. Kolame Benny anyar, onok air mancure."

"Yo ngko mampir."

Tomin mesem, seneng. Diman sing lagek klamben nyawang anake, iri. Disawang bapake, Tomin langsung nyebek. Dudu ora seneng ndelok anak bojone akur, ning rasane aneh ae ngge Diman. Saiki lek mlaku mlebu omah rasane kudu jinjit ae cek ora ono suwarane.

"Bareng Pak'e gak?"

"Gak, aku mlaku karo Mak'e."

"Yo wes, tak tinggal."

"Tinggalen. Ojo nakal koyok Pak'e yo, Dek," omonge Tomin karo ngelus wetenge mak'e.

Kurang ajar, batine Diman. Sing nakal sopo sing diarani sopo, pikire. Ora mung Wiji sing sabar, Diman saiki sing kudu luwih sabar. Diman budal kerjo. Tomin diterno emake budal sekolah.

"Mecucu ae lapo sih? Sik isuk, Mas."

Diman ora nyauri. Ora dibolo anak bojone Diman sih biasa ae, wong yo ngerti mergo gawan bayi anak sing lagek nang wetenge bojone. Ning isuk iki rasane ora penak atine.

"Tinggal ngopi karo rokokan sik, ngko lak mari."

Arif, konco kerjone Diman, ngelungno bungkus rokok.

"Iyo."

Mari ngopi karo rokokan, atine Diman wis rada penak. Wong lanang iku nerusno kerjoane maneh.

"Man! Diman..."

Eko, tonggo sebelah omah mudun saka montor karo nyeluki.

"Man, ndang moleh. Anakmu..."

Diman sing lagek ngelus kayu bingung ndelok tonggone gupuh.

"Anakku lapo?" takone.

"Bojomu ditabrak becak."

"Bojoku opo anakku? Sing nggenah ta?"

"Anu...bojomu karo anakmu."

Ora kesuwen, Diman budal mulih mbonceng Eko. Ora moro nang omah wong jebul bojone digowo nang rumah sakit.

"Pak'e...hu...hu...hu."

Tomin sing eruh bapake teko langsung nyaluk gendong. Arek cilik iku kaet mau nangis ae, nangisi emake sing digowo mlebu nang ruangan.

"Cup. Ki onok Pak'e," omonge Diman karo nggendong anake.

Nang rumah sakit wis ono tonggone Diman sing nggowo bojone karo tukang becak sing nabrak. Tomin sing disusul emake mari mulih sekolah njaluk ditukokno es krim. Pas lagek mlaku kate nang minimarket moro-moro soko mburi ditabrak becak sing ngepot mari metu soko gang. Tomin sing digendong emake bundas irung karo tanggane mergo nyusruk aspal tibo soko gendongane emake.

Wiji sing lagek meteng telung sasi ora mung kaget ning yo melu tibo. Lek bundase ora sepiro'o ning wetenge ora kuat. Dokter wis ngandani lek anake gugur, kudu dikuret. Rong dino nang rumah sakit, Wiji wis oleh mulih.

"Maem sik," omonge Diman.

Lek wingi meneng mergo munek-munek lek ndelok bojone, saiki Wiji meneng mergo mari kelangan anake. Tomin sing biasane nempel emake, saiki pindah nempel bapake.

"Gawe pancuran koyok ta'ane Benny kae gelem?" takone Diman nang anake.

Tomin nyawang emake. Ora let suwi arek iku gedheg-gedheg. Bengi, wayahe turu, Diman ngomong nang bojone. Saiki wong lanang iku wis iso turu nang kamare dhewe.

"Ojo meneng ae, Mak, sakno Tomin."

Wiji ora nyauri. Wong wedok iku nyingkuri bojone terus merem. Isuk-isuk Wiji wis tangi. Ora macak kaya wingi-wingi kae, wong wedok sing wis seger maneh iku langsung masak, ngresiki omah.

"Jarno ae, ngko tak resikane," omonge Diman nang bojone.

"Gak popo."

"Wis waras temenan ta?"

"Gurung, sik edan."

"Anu maksude awake ki wis penak maneh ta?"

"Uwis."

Tomin sing mari tangi langsung budal adus dhewe. Karo mlaku nang jeding emake sing lagek masak ditontoki ae.

"Lapo nyawangi ae, cakot sisan ngko," omonge Wiji nang anake.

Arek cilik iku mlayu mlebu jeding. Diman mesem. Bojone wis mbalik kaya biasane. Ndelok bojone mesam-mesem, Wiji pindah nyawang bojone.

"Lapo mesam-mesem, ngesiri ta?"

"Ho oh. Oleh?"

"Tak pikire sik."

"Ho oh, gak kesusu kok. Tak enteni.

Wiji mesem, Diman yo melu mesem.

"Ngko bengi..."

"Pak'e! Njupukno anduk!"

Durung mari Diman ngomong, anake mbengok soko jeding. Wedhus, batine Diman.

"Sabar," omonge Wiji nang bojone.

***