Isuk mari diterno bojone nang pabrik, Wiji pamit sisan lek ngko sore ora usah dipapak. Wong wedok iku dijak Wiwik, koncone, ngancani nang mall. Ora suwi, ngomonge mung sak jam-an. Ning jenenge wong wedok, opo maneh kaya Wiwik sing sik bujang, nontoki barang-barang ngunu iku garai ngiler. Masio ta yo ora tuku ning pingine mlaku-mlaku, nontoki karo pisan-pisan njajali.
Diman sing ngenteni bojone nang kosan nganti kesel lek nyawang lawang. Bojone ora teka-teka. Mergo mangkel akhire lawange dikunci saka njero. Jam setengah wolu Wiji tekan kos. Didodoki bola-bali ora dibuka lawange. Wong wedok sing keluwen iku akhire nyegat bakul pentol trus dipangan nang ngarep kamar karo ngenteni bojone sing dipikire lagek turu iku tangi. Mesakno nontoki Wiji sing wis nyenuk karo nyeluki, akhire lawang dibukakno.
"Mulih ta? Tak pikir nginep iku mau. Tak enteni sampek keturon," omonge Diman mbujuk.
Wiji mlebu karo mecucu.
"Diceluki kaet mau gak dibukakno, selak luwe," omele Wiji.
"Luwe opo? Wong wis mangan pentol ngunu."
"Sampeyan gak turu yo? Sengojo yo ngunci lawang?"
"Gak yo, aku keturon iku mau."
Diman sing ancen ora turu keceplosan, lali.
"Kok ngerti lek aku mari mangan pentol?"
"Lha iku...iku sunduke katut..."
"Halah, mbujuk. Sampeyan sengojo kan?"
"Gak, iku tontoken untumu sik onok pentole. Ambune yo sik onok. Yo aku iki sing keluwen ngenteni koen gak mulih-mulih."
Ora trimo jawabane bojone, Wiji nesu. Wong wedok iku sadar lek mari digarapi bojone. Diman sing ora iso endo maneh yo mung meneng. Salahe dhewe, batine. Wong lanang iku ancen ora seneng lek bojone lunga dhewe, opo maneh karo koncone sing jenenge Wiwik. Polahe Wiwik iku sik dulur cedek karo Rahmad sing biyen tau ngesiri Wiji.
"Kate nang ndi?" takone Diman nontok bojone salin daster karo nyandak wadah sabun.
"Nunut adus. Gak diempakno tho iku mau kran'e."
Nang kosane Wiji banyu ora mili ben jam. Lek sore ora ndang diempakno banyu sing ngalir nang kamare mati. Ngko murup maneh jam songonan.
"Gak usah adus," omonge Diman.
"Emange sampeyan, gak seneng adus," saure Wiji karo kate mlaku metu.
"Adem."
"Adem apane? Sumuk koyok ngene, panas."
Ora nemu alasan maneh, Diman sing ora seneng lek bojone adus nang kamar mandi umum akhire ngalahi.
"Mangan kono sik, lara ngko wetengmu. Iku wis tak tukokno sate. Tak jupukno banyune."
"Males mangan."
"Selak gak enak iku satene, ndang dipangan sik."
Wis paham modele bojone, luwe, Wiji neleh anduk karo wadah sabune. Wong wedok iku terus nyenuk, mangan. Diman nyandak timbo. Wong lanang iku mbolak-mbalik nggowo timbo isi banyu. Wiji nglirik karo ngenakno lek mangan.
"Wis, cukup kae ngge adus."
Diman sing kekeselen ndlosor nang sandinge bojone. Awak, pikire. Kate nggarapi bojone tibake malah kesel dhewe.
"Cie...klambine anyar."
"Gak. Dikei Wiwik soko dulure sing mulih ko Singapor."
Krungu Wiwik, dulure Wiwik, Diman mangkel maneh ning meneng ae. Disawang bojone sing lagek sisiran. Daster putih kutungan, lengene mung tali njlirit, ketok pas nang bojone.
"Kate nang ndi? Wis bengi."
"Turu."
Diman mesem. Wiji mapan. Diman melu mapan. Kaet kate nyekel bojone,"
"Montore dilebokno."
Mari nglebokno montor wong lanang iku mapan maneh nang sandinge bojone. Wiji sing sik nesu turu nyingkuri. Wangine ambu sabun saka awake Wiji garai Diman ora iso merem. Wong lanang iku ngelus-ngelus lengene bojone. Sing dielus-elus meneng ae, sik lara atine.
"Ojo dicakoti," omonge Wiji karo ngubahno lengene.
"He...he...he..."
"Mosok aku dibokongi, madep rene."
"Gah."
"Halah, ngunu ae nesu. Lha aku mau ngenteni awakmu mulih yo kesel."
"Jare turu?"
"Yo kesel ngenteni trus keturon iku mau."
Wiji sik ora gelem.
"Klambine apik, rek. Mesti ayu iki sing nggawe," gudone Diman.
Wiji sik meneng.
"Sesuk tak tukokno tipi."
"Yo sesuk ae lek ngunu."
"Emoh, saiki. Utang sik."
"Gah."
"Halah."
Diman sik ngrayu, Wiji sik ora gelem ngalah.
"Adus kono, kecut ngunu."
"Lek wis adus gelem?" takone Diman.
"Yo mbuh ngko."
Diman tangi. Wong lanang iku budal nang jeding. Lumayan, sik ono banyu sak timbo. Cukup. Mari adus, ganti klambi, siap kate mapan.
"Wou...malah ditinggal turu," omonge Diman nyawang bojone sing wis angler lek turu.
***
