Puisi | Langit Malam

Langit malam menenggelamkanku dalam lelap

Memeluk tubuhku bersama rinai hujan yang tak berkesudahan seakan tak berjeda nafas reda

Detak-detak penanda waktu pada tembok yang membisu

Tak juga mampu membangunkan mata terpejam, tetap terpaku dalam diam

Tak jua mampu melintasi daun pintu pendengaranku seakan terhimpit sebongkah batu

Keindahan fatamorgana mimpi telah membuai diri

Mengenyahkan benderang, terjerembab gulita

Hingga  hilang kesempatan untuk mengurai rindu 

Cirebon, 05032020

Novi Nurul Khotimah