Tarjan jane bingung agep nerusna omonge. Kayane ibune wis banget senenge krungu Siti gelem nemoni dheweke.
"Mangsude kaya kiye, Pak. Mbareng adhep-adhepan, Siti tek tareni maning. "Kaya kiye, Ti..inyong pancen nguja nemoni ko sewise setaun ora dolan ngeneh. Ujarku ya ko wis ngreti apa karepku. Sing wis ya wis, ora perlu dearep-arep maning. Ganu ko ngomong jere megin ngenteni mbok menawane Dali ora langgeng karo bojone. Ningen mbok sekiye ko mesthine wis krungu angger Dali wis duwe anak. Kayane ya mubah lah angger ko ngenteni dheweke. Kepriwe angger sekiyene ko nrima karo inyong baen. Umure dhewek tolih maju dina maju tuwa. Agep ngenteni apa maning?"
"Bener kuweh, Jan. Teyeng nata omongan jane ko, yah? Si Siti kayane pancen jodhone ko. Terus kepriwe?" Sekiye malah bapake Tarjan sing nyumed rokok.
Tarjan ora gelem keri, melu baen udud maning. "Siti meneng baen. Inyong laten merek njagonge, tek takoni maning. "Ti, kiye tah ngarah genahe ya. Ko dadi bojoku, ya?! Inyong wis genah ikih pegaweyane, ana pemetune nggo nyukupi butuhe wong umah-umah. Deleng sih gyeh. Inyong wis seragaman, wis dadi PNS. Ko mengko dadi dharma wanita, mangkat kumpulan aring kota. Mriyayeni pisan, mbok? Pokoke ko agep mulya lah angger dadi bojone inyong. Priwe, Ti?"
Bapake Tarjan nggulih udud katon ngemat pisan, atine bombong banget. "Jian, teyeng temen ko nggulih ngomong yah, Jan. Sapa wonge sing ora kepengin dadi bojone PNS. Terus?"
Kaya ora enak udude, Tarjan nyungcek rokoke sing megin dawa. "Lah kuwe, Pak. Siti aweh wangsulan sing banget gawe bingunge inyong. Ya bingung ya nggelani. Jere dheweke ora seneng dadi bojone Satpol PP. Angger PNS liyane tah ya gelem. Jere wedi karo penthungane inyong. Omonge jere, "Rika tolih sangune penthung. Ngko mbesuk ana apa-apa ya ngko inyong depenthungi. Pokoke kaya kiye, kang. Inyong gelem dadi bojone rika angger rika ora dadi Satpol PP. Rika gelem ya sukur, ora gelem ya inyong ora maksa." Jal, apora mbingungi, Pak?"
Bapake Tarjan watuk dadakan. Kukuse udud sing urung baen desebulna mandheg neng tenggorokan. Perih pisan. Jengkel pisan. "SASAH BUSAH!!! Deneng ora memper temen si Siti? Ujar-ujare sih gampang apa dadi PNS koh njaluk ko leren dadi Satpol PP. Kuwe angger ko manut Siti ya ko bodho. Orahan! Wis ora Siti-sitian! Ana si Naning ikih. Wis...ngesuk ko melu bapak aring daleme Pak Guru Kardiman."
"Tapi, Pak...Siti..? Ujarku bapake ngrempug dhisit aring Man Sadam. Tolih Siti nden megin kena delirih-lirih."
"Delirih-lirih apane? Wis genah Siti kuwe nampik alus-alusan aring ko. Siti ora gelem karo ko! Ko baen sing bodho, geleme ngudag-udag Siti. Wis, sekiye gari manut aring bapak!"
Tarjan mencureng, nglirik ibune. Sing delirik malah agi kamilegegen.
***
