Di penghujung malam. Cahaya terang berubah temaram. Oleh pijar bohlam. Tiada kesan seram. Mencekam. Dan akhirnya mataku pun terpejam. Sayup kudengar ibuku bersenandung du bi du bi dam. Ah, sejenak hatiku serasa jenjam. Hingga tidurku pun berlangsung tah berapa jam. Esok mungkin mataku kan sebam. Lebam. Lusa mungkin kan kudengar kicau burung balam. Kokok ayam. Mengabarkan harapan damai tenteram. Tapi tak perlu berseru alakazam! Segala mengancam. Pisau menghunus terhujam. Walau benar dunia itu kejam. Dan setiap hajatan, mataku merangkumnya kelam..
-o0o-
Beri Komentar
Belum ada komentar. Jadilah yang pertama untuk memberikan komentar!