Ana geduk teh sapatu flat boots anu dipake ku May ngaheumbat kana bincurang Sarlin. Orokaya Sarlin semu ngagorowok nahan kanyeri. Panon sakur nu aya di eta rohangan dumadak nyorot ka lebah datangna sora. Rey beungeut Sarlin anu kiwari ngadadak beureum nahan kaera. May tembong nungkup baham. Meureun salila di kelas kakara eta anu ceuk manehna lucu teh. Palangsiang males kakeuheul ka Sarlin oge.
Nenjo talajak kitu teh Firly kerung. Tuluy nyampeurkeun nu duaan. Ret ka Sarlin, ret ka May. Ret deui ka handap kawas anu panasaran kana suku Sarlin anu diusapan. Teu kungsi lila Firly muru mejana. Samemeh diuk manehna nyanghareup ka mahasiswa, pok nanya deui.
“Teu aya deui anu naros?”
Jempling. Mahasiswa silih reret.
“Cekap meureun nya. Minggu payun urang praktek nulis skenario. Emutan ti ayeuna bahan caritana. Carita tiasa dicandak tina pangalaman, tina bacaan, oge tina imajinasi. Sakitu anu kapihatur. Wilujeng siang,” Firly mungkas pedaranana.
Tuluy memeres laptopna anu nyambung kana komputer proyektor. Mahasiswana langsung buriak ka laluar kelas. Geus kailaharan Si Satam samemeh kaluar teh sok nyampeurkeun heula May anu harita jeung Sarlin masih memeres kalengkepan kuliahna. Satutas dijebian, Si Satam geuwat muru ka lawang panto bari sura-seuri, tuluy uluk salam ka nu araya keneh. Maksudna mah ka Firly jeung May katut Sarlin.
May anu leuwih tiheula anggeus beberesna, nyampeurkeun Firly anu masih uyak-uyek dina laptopna. Sanggeus aya di hareupeun Firly, May kakara kedal.
“Pa,” pokna kawas anu asa-asa.
“Kumaha May?” tembal Firly, kituna teh bari teu kungsi nolih ka nu nangtung hareupeunana. Leungeunna gasik ngasupkeun laptop jeung kalengkepan sejenna.
“Hapunten, Pa,” cenah siga anu sieun.
“Santey, May,” omong Firly deui. “Bapa tipayun nya,” pokna deui satutas nyeletingkeun tasna. “Tos nya. Siapkeun carita kanggo minggu payun,” cenah bari ngajugjug ka lawang panto tuluy ninggalkeun rohangan.
