Merana di Senja Kelam

Dalam angin semilir,

Bukan tuk jadi penyair.

Didesahan ombak mendayu,

Bukan tuk jadi perayu.

Nun jauh disana,

Terlihat seberkas cahaya

Teringat seorang yg gundah gulana.

Sejuta maaf telah kuucapkan,

Sejuta kata telah kurangkaikan,

Namun tak jua hapus kerinduan.

Aku disini, di kerinduan malam.

Nikmati panorama kelam,

Walau indah dimata,

Tak mau pejamkan dusta.

Ku peluk kakiku,

Terasa badan kaku.

Mendesah dalam kalbu,

Terperih menahan rindu.

#KisahLampauYangTerlupakan#