Kembang sing Wangi

Ing pinggir kali sing bening, 

Tuwuh kembang sing semerbak, 

Mekar esuk, nglukis senja, 

Ngisi jagad karo rupa endah.

Kembang Sing Wangi, 

jenengmu merdu,

 Aromamu semerbak njangkepi aliran, 

Nyebar wangi katresnan tanpa lelah, 

Marakne tentrem ning saben pojok.

Kembangmu alus, koyo sutra, 

Ngoda mripat sing ndelok, 

Saben kelopak nduwe crita,

 Bab katresnan lan kaendahan sing padhang.

Kali sing wangi nggawa urip, 

Nyengkuyung kembang ning pangayoman,

 Bareng angin lan srengenge esuk, 

Kowe tuwuh subur, kebak makna.

Kembang Sing Wangi, kowe ngelingake, 

Ning saben lelampahan, 

Ana kaendahan sing sumimpen, 

Ngenteni ditemokake karo ati suci.

Ing antarane kemricik banyu lan cahya srengenge, 

Kowe mulang bab ketulusan, 

Yen urip, sanadyan sakedhik, 

Kebak makna ning saben ambegan sing dihela.

Matur nuwun, Kembang Sing Wangi, 

Awit kaendahan lan inspirasi, 

Kowe yaiku gambaran harmoni, 

Ning tengahing urip sing kebak misteri.