Kanca Kenthel

Dewe ki sering gawe salah, 

mesthi keno masalah,

Dolanan layangan nganti rak balek omah,

Diseneni wong akeh,

mung iso pasrah, 

Nggendhog nang balai, 

ngguyu sambi keselah.

Kowe sing wani, aku sing panik,

Masalah teka, sing penting asik, 

Ana wae carane, sakape malah apik, 

Ketemu dalan metu, ora nganti ngenesik.  

Inget ta wektu tiba neng dalan? 

Katokmu mlorot, aku kemekelen ora tahan,

Tak pikir kowe bakal lunga, ninggal kancan,

Nanging malah mbantu,

meski diece kancan.  

Kanca, saiki wes padha owah,

Ora bocah cilik sing sok gawe masalah,

Nanging kenangan tetep padhang, ora mendah,

Neng ati, tansah eling lan tansah kepenak.  

Matur nuwun kanggo ngguyu lan eluh,

Kanggo crita lucu, meski ra cetho muluh,

Kowe kanca kenthel, ora ana loro,

Tansah bareng, ing bungah lan loro.