Ku Sibak Asmaraloka Dalam Lamunan

Tak isyaratkan cahaya kan meredup

Walau awan kian tebal telah mendekap

Ku sibak asmaraloka dalam lamunan

Mencari seraut wajah di sela cahaya rembulan

Terbias cahaya rembulan wajah itu pun kudapatkan  

Bersama malam temaram yang begitu menawan

Tampak rembulan tersenyum menyapaku

Dan mengusap semua luka dalam kalbu

Menawarkan kesegaran pada jiwa yang layu

Yang begitu lelah dengan kata-kata palsu

Walau kini engkau telah pergi