Hah, heueuh nyurigakeun pisan polahna teh. Tuh tembong manhena terus ngadeukeutan si Onih. Ngajak ngobrol. Tapi Maman teu bisa ngadenge naon nu diobrolkeun da rada jauh jarak manehna nyumput jeung tempat pamajikanan nutu teh.
Nu ngobrol tembong uplek. Maman nyaksikan pamajikanan kalan-kalan seuri. Tapi ari leungeuna mah terus nutu. Ari Kosim ngadon diuk dina tunggul kai.
Kira-kira lima menit, Kosim cengkat. Culak-ciluek. Terus ngadeukeutan ka si Onih. Manehna ngadon ngaharewos. Si Oneh eureun nutuna. Ngadon nyikikik baru neunggeul dada Kosim. Maman nguntab nempo kitu teh. Tapi menehna nyabar-nyabarkeun hate.
Nu ngobrol beuki asik. Kosim malah tembong nyekelan leungeun onih, terus ditungtun nuju ka dapur. Onih nurut. Nuturkeun bari rurat-reret ka sabudeureun tempat.
Di tukangan dapuran kapol, Maman tambah kekerot. Bener sigana kacurigaan si Gopar teh. Manehna nyaksian dua intipannana teh arasuk ke dapur. Ati-ati, Maman gancang ngadeukeutan jandela dapur. Tina sela-sela jandela nu geus bobo manehna bisa awas kajero dapur.
Tembong Kosim jeung Onih geus diuk pagegeye. Masih ngobrol bari pating cirihil seuri. Maman ngarampa bedog anu ngagaplok dina cangkengna.
“Sok atuh buka.” Sora si mangkeluk.
“Alim ah isin.” Onih nembalan. Tapi panonan ngadon ngadilak, semu nu ngajak.
“Ah, era ku saha. Pan euweuh sasaha.”
Onih cicing. “Sok atuh ku bapa dibukana.”
Leungeun Kosim langsung gerilya, mukaan kancing kabaya. Onih teu nolak. Teu lila awakna geus bulucun. Kosim oge gura-giru cucul-cucul. Duanana kalerab napsu.
