Sunan Gunung Djati-Mangsa Umar ibn Khottob (634-644) makalangan jadi holifah, wewengkon Islam geus sumebar ka jauhna. Ti Madinah parat ka Persia.
Harita taun 638, nalika Abu Musa al-Asy`ari nyepeng pancen jadi Gupernur Irak, anjeuna kantos ngintun serat ka Holipah anu unina ti antarana netelakeun, “Nun, gening serat-serat urang teh ngan ukur aya tanggal jeung bulan wungkul, teu aya titimangsa tauna. Bawiraos, tos cunduk kana waktosna umatIislam mibanda tareh nyalira dina raraga milangkala”
Nya harita keneh Holipah ngempelkeun para sohabat piken madungdengkeun usulan ti Gupernur Irak eta. Malah Holipah nyalira ngajengkeun pamendakna pikeun ngajadikeun kajadian hijrah kanjeung Rosul mangrupi awal tina itungan taun Islam. Meh sadayana sohabat sapuk malah Imam Ali anu biasana gaduh pamendak mahiwal dina hal ieu sapamadegan.
Kajadian ieu pisan anu jadi sasakala pabaru Islam hijrah anu kiwari nincak taun ka 1429 sok sanajan ceuk sawareh riwayat Nabina ku anjeun saleresna hijrah ti Mekah ka Madinah (baheula ngarana kampung Yastrib) kajadiana lain bulan Muharram tapi ping 27 Shafar anjog di Quba’,Senen ping 8 Rabi’ul Awal atuh lebet ka Madinahna pas 12 Rabiul Awal/27 September 622 M.
Tetela Holipah Umar bin Hotob, anu ku HAR Gibb jeung JH Kramers dina buku Shoter Encyclopedia of Islam disebutna oge apan Bapa pangwangunan imperium Arab legendaris, anu pangheulana netepkeun pabaru Islam.
Ma’na hijrah Mun urang leukeun mukaan kamus Arab tandes pisan sakumaha dina kitab Al Mu’jam al Wasith rehna hajara teh hartina taraka min makan ila makan. Ceuk urang sunda mah ngungsi tea. Pindah ti hiji lembur neangan pilemburan sejen sakumaha oge kajudi tina padika Mantena, “Jeung urang Anshor anu jadi pangeusi dayeuh Madinah jeung geus ariman samemehna (kadatangan) maranehna (muhajirin), aranjeuna micinta jalma-jalma anu hijrah ka tempat maranehna” (Q.S. al Hasya: 9).
Dina kitab Mufradat Alfazh al Qur’an benang Isfahani ditetelakeun rehan hijrah oge ngabogaan harti mufaraqah al insan ghairahu imma bi al badan aw bi al lisan aw bi al qalb. Hartina ninggalkeun hiji jalma boh ragana, ucapana atawa hatena. Dina panoong Isfahani mah gening hijrah the teu kudu pancakaki wae jeung urusan tempat tapi oge bisa patali jeung jiwa, raga malah pamadegan sagala dina raraaga nyorang kahirupan anyar pikeun ngahontal kaayaan anu leuwih hade.
Dina al-Quran wae apan, dua ma’na hijrah eta diwadahan. Kecap hijrahna sorangan disebut 38 kali. Tu antarana wae dina wanda fi’il madhi 12 kali, fi’il mudhore 3 kali, fi’il amar 6 kali, masdar sakali 1 kali, dina wujud subyek saloba 6 kali.
Malah lain tepi kadinya, sawatara ayat al-Quran nemrakeun berkah tina hijrah nyaeta:
Kahiji, mun jalma (bangsa) geus ngalakonan hijrah tinangtu ekonomina bakal ngaronjat, bakal geude ambahan jeung tinimbangana sabab geus tangtu pangalamana bakal nambahan (QS. an-Nisa: 100) (QS. al-Anfal: 79);
Kadua, bakal menang pangampura ti Pangeran. Manehna geus bajuang dina raraga nanjerkeun bebeneran atuh tanwande Pangeran moal ngantep kitu wae tapi salilana manehna bakal diaping jeung dituyun ku Mantena. Kasalahan-kasalahan anu geus dilakukeun nana jadi pangjajap pikeun asup ka sawarga (QS. ali Imran: 195);
