Si keong gondhang gumuyu ing jroning ati. "Rasakna, Cil. Dina iki mengko sida kewirangan awakmu."
Tekan pengkolan kalen si kancil undang-undang karo tetep mlayu "Keoooooong, kowe wis tekan ngendi?????"
" Ana apa, Cil. Aku ana ngarepmu" wangsulane keong sing ana ngarepe kancil. Krungu wangsulane keong atine kancil muntab, mula banjur nambahi banter playune nganti kepentut-pentut.
"Keoooooong, kowe wis tekan ngendi?????" Sepisan maneh kancil undang undang sawise antara setengah jam mlayu.
" Ana apa, Cil. Aku ana ngarepmu" keprungu suwara keong wangulan ing ngarepe kancil.
"Wee lha............... jebul banter tenan playuen keong ana jeron banyu" panguwuhe kancil karo nerusake playune. "Keoooooong, kowe wis tekan ngendi?????" Pangundange kancil karo menggeh-menggeh.
" Ana apa, Cil. Aku ana ngarepmu" Sepisan maneh ana wangsulan saka keong iang sangarepe kancil.
Jalaran wis kentekan kekuwatan, ambegan menggos-menggos kaya arep pedhot, kancil ndheprok ing pinggir kalen. "Wis................ Keong. Aku ngaku kalah. Jebul pancen playumu ana jeroning banyu luwih banter tinimbang aku. Wis....... Aku ngaku kalah" Rampung celathu ngono, si kancil semaput nganti sore lagi tangi.
"Mulane dadi makhluq aja seneng umuk, ngremehake liyan. Ana bebasan sandhuwure langit isih ana langit." Para keong padha nggeguyu kahanane kancil.
(Ditulis sesuai dongeng simbok semasa aku kecil sebelum tidur)
