Ngoncati papane ilat macan kejepit pring gerit, si Kancil mlayu adoh nganti tekan sapinggire kali. Ing papan kuwi ana lapangan amba kang sukete ijo royo-royo, mula kerep ditekani kewan sing seneng mangan suket, kaya dene sapi, kebo, wedhus, menjangan lan liya-liyane. Sedina sadurunge kancil tekan papan kono bubar wae kedadeyan udan sing ora deres, nanging nganggo angin kang gedhe agawe miris. Jalaran angin kang nggegirisi mau akeh wit-witan gedhe kang rungkat, ambruk saoyot-oyote.
Lakune kancil kandheg jalaran krungu swara pating regejeg, rebut bener. Bareng dicedhakikaton ana sawijine baya njaluk gendhong ana gegere sawijining kebo. Si kebo bengak-bengok kelaran , nanging si baya ngethepel ana gegere kebo, jebul nyokot gulune kebo.
"Karepmu ki piye to baya, wis ditulung uwal saka bebaya, lha koq malah mbrakot awakku. Kowe ki koq ora ngerti kepotangan budi" si Kebo bengok-bengok karo ngampet lara perih ing gulune.
"Ora usah kakehan omong. Dhasar kebo, utekmu bodho. Ya, kaya mengkene iki ukume wong bodho, dadi pangane sing pinter" celathune baya karo tetep nyokot gulune kebo.
"Ooo walah... baya..... baya. Kowe kuwi kudune matur nuwun wis dak uwali saka sangisore kayu sing nindhih awakmu. Lha koq malah arep nyilakake aku" si Kebo nggrantes sajak nggetuni apa sing wis dilakoni.
"Wis, ora usah kakehan polah. Yen kowe meneng wae, malah ora lara. Yen kowe bengak-bengok, mesthi wae sedhela maneh kanca-kancaku bakal padha teka. Lha rak bagehanku mengko dadine mung sethithik, awakmu sing lemu iki dienggo rebutan kanca-kancaku. Yen kowe meneng, aku trima mung mangan punukmu iki wae, kowe isih bisa urip." Si baya sansaya kenceng anggone nyokot gulune kebo.
Ngerti kahanan kuwi, si kancil tuwuh welase marang si kebo. Kancil golek akal, kepriye carane nylametake nyawane si kebo, lan males culikane si baya kuwi. Kanthi sareh si Kancil celathu "eee.... Iki padha ngapa. Pating brengok rebut diyada. Lha koq enak timen si baya njaluk gendhong marang kebo, apa kowe lagi lara ta baya?."
"Iki lho, Cil. Baya iki culika banget, ora ngerti panarima. Wis ditulung uwal saka bebaya, malah arep nyilakakake aku. Guluku dibrakot, nganti aku kangelan abegan" si Kebo tuwuh pengarep-arepe bakal oleh pitulungan.
‘Lha rak wis umum ta Cil, yen sing bodho bakale dadi pangane sing pinter. " si baya nyahut golek bener.
"Pancena ya bener omongane baya. Sing bodho bakale dadi pangane sing pinter. Sing asor dadi pangane sing kuwat" si Kancil sajak mbenerake pokale si baya.
"Ha ha ha. Ha........................ piye bo kebo, Si kancil wae setuju, mbenerake penemuku" si baya gumuyu sajak seneng atine.
