Puisi Bahasa Jawa: Becik Ketitik Ala Ketara

Becik Ketitik Ala Ketara

Wong kang becik, ati luhur,

Tindak tansah ngugemi,

Ngrasakake tresna lan welas asih,

Marang sapadha makhluk bumi.

Becik katon ing tindak tanduk,

Ing omongan lan ing batin,

Ora mung ngomong, nanging nglakoni,

Kanggo nggayuh bekti marang Sang Hyang Suci

Ala ketara, ora bisa disimpen,

Kaya geni kang ngobong ing ati,

Ngrasakake lara lan duka,

Ngrasakake sengsara lan cilaka.

Becik lan ala, iku padha ana,

Ing saben manungsa kang urip,

Pilihlah becik, kanggo nggayuh bagya,

Nora kanggo mung nutupi aib.

Mugi-mugi kita tansah ngugemi,

Becik ketitik ala ketara,

Kanggo nggayuh keadilan lan sekti ,

Kanggo nggayuh rahayu lan surga.

Ingkang becik, luwih becik tinimbang ingkang ala,

Kaya banyu bening, nglirwakake kalodhangan.

Ati suci, tansah ngugemi rasa tresna,

Nggayuh slamet lan katentreman.

Ngraih welas asih, kanggo sedulur lanang wadon,

Ngraih pitulung, kanggo wong kang susah.

Ngraih pangapunten, kanggo kaluputan,

Ngraih katentreman, kanggo jagad raya.