Puisi Bahasa Jawa | Urip Kuwi Abot Ning Kuwat

Urip Kuwi Abot Ning Kuwat

Urip iki, kaya gunung sing menjulang,

Nganti nglangit, ngadeg kokoh, ora gampang.

Beban urip, kaya watu sing nggembel,

Nggantung ing pundhak, nggawe ati nggremet.

Nganti kapan, kudu nggawa beban iki?

Nganti kapan, kudu ngadhepi susah iki?

Urip iki, kaya segara sing nggelegak,

Nganti nggegirisi, nggawe ati nggelegak.

Nanging, meski urip kuwi abot ning urip malah nggawe kuwat, nggawe ati luwih teguh.

Urip iki, abot, nanging malah nggawe ati luwih sabar, ora nggawe ngeluh.