Indonésia mangrupa nagara anu diwangun ku rupa-rupa étnis jeung miboga karagaman dina rupa-rupa widang, salah sahijina dina widang kuliner. Kuliner dibagi jadi 2 rupa, nya éta kuliner lokal jeung kuliner asing. Kuliner lokal nyaéta kadaharan khas daérah ti unggal daérah di Indonésia, sedengkeun kuliner internasional nyaéta kuliner has ti nagara-nagara sanés di Indonésia.
Kadaharan has wewengkon ieu béda-béda pikeun tiap daérah, kadaharan anu dikonsumsi di hiji daérah miboga ciri-ciri sorangan. Masakan di hiji daérah biasana ngagambarkeun karakter masarakatna, contona di daérah pagunungan ngahasilkeun masakan tina sayuran kusabab hawa gunung anu tiis, umumna masakan anu didamelna ngagaduhan karakter anu panas atanapi lada, ieu tujuanana pikeun ngahaneutkeun awak.
Kaistimewaan daérah di Indonésia mangrupa harta budaya anu kudu dipanggihan deui minangka aset budaya ngaliwatan révitalisasi jeung prosés parobahan anu lumangsung. Ieu perlu dilaksanakeun kalawan tujuan pikeun nyaimbangkeun lobana kuliner asing anu asup ka Indonésia alatan pangaruh globalisasi.
Dina jaman globalisasi ayeuna, minat kana kadaharan tradisional beuki ngurangan. Minat kana kadaharan tradisional geus turun alatan rupa-rupa alesan, salah sahiji anu pang pangaruhna nyaéta pangaruh kadaharan asing anu asalna ti nagara séjén (International Food). Di Indonésia sorangan masih kénéh réa masarakat lokal anu teu pati mikawanoh sarta resep kana kadaharan tradisional Indonésia, maranéhanana leuwih resep kadaharan ti luar saperti "Chinese Food", "Japanese Food", "Western Food", anu rata-rata kadaharanana.
"Fast Food" jeung "Junk Food". Hal ieu mangaruhan loba pihak, utamana para nonoman anu kakara hayang ngarasakeun jeung nuturkeun gaya hirup kiwari. Para nonoman kiwari nganggap masakan Indonésia geus kolot ku kituna leuwih resep kuliner ti mancanagara anu dianggap modérn. Urang tangtu kudu ngajajah rupa-rupa kaistimewaan daerah anu geus leungit eksistensina di jaman kiwari, salah sahijina nyaéta kadaharan has Sunda, nyaéta seblak.
Seblak nyaéta kadaharan has Sunda atawa nikmat kuliner, utamana di wewengkon Parahyangan, Jawa Barat. Saleresna seblak ieu masih sering kapanggih di Jawa Barat sareng sabudeureunana, tapi di wewengkon-wewengkon nu tangtu, khususna di luar Jawa, seblak ieu parantos leungit ayana. Seblak dijieun tina kurupuk kulub, make kencur, bawang bodas jeung cengek, tuluy dibumbuan ku rupa-rupa bungbu séjénna saperti uyah jeung bumbu panyedap.
Dina Kamus Basa Sunda, kecap seblak dicokot ti kecap nyeblak, anu hartina “rasa hatena lamun inget kana balai”, atawa lamun ditarjamahkeun jadi “nginget-nginget hiji hal anu matak teu pikaresepeun dina manah, nepi ka hate karasa ka sengat". Seblak ogé singgetan tina segak jeung nyegak, hartina nyeureud. Dua istilah ieu ngagambarkeun ciri seblak, nya éta loba dipakéna kencur dina seblak.
Kadaharan ieu biasana disuguhkeun ku sambel anu lada sareng gurih, kalayan rasa kencur anu cukup kuat. Tina segi penampilan, seblak henteu nembongkeun estetikana, sabab bahan-bahanna ngan saukur dicampurkeun, ku kituna penampilanna leuwih nembongkeun bahan-bahanna anu teu teratur. Salian ti éta, sambel tina seblak sorangan sok kaserep ku rupa-rupa bahan tambahan séjénna anu dipaké, ku kituna anu katénjo téh nyaéta kurupuk jeung bahan tambahanna sorangan.
Lila-lila, seblak ngalaman rupa-rupa parobahan jeung kombinasi anyar. Seblak geus mimiti dihijikeun jeung rupa-rupa topping anu pikaresepeun.Seblak anu biasana ngan ukur ngagunakeun bahan dasar saperti kurupuk, endog jeung sayuran, kiwari eusina beuki variatif. Ayeuna seblak geus mimiti ditambahan ku rupa-rupa topping saperti bakso, sosis, makaroni, jrrd. Salian ti éta, di jaman modérn ieu, réa pisan para content creator anu nyieun rupa-rupa inovasi kadaharan anyar, saperti seblak cobek, nyaéta seblak anu diaduk-aduk dina lesung.
