(2) Paparikan nyaéta salasahiji puisi Sunda bagian ti sisindiran anu diwangun ku cangkang nu teu boga harti, anu dituluykeun ku eusi nu miboga harti aslina. Hubungan antara cangkang jeung eusi saenyana dicirikeun ku hubungan struktural sora jeung pola. Lamun pola sora ti cangkang jeung eusina sajajar, tangtos sisindiran éta disebut paparikan.
Paparikan asal kecapna tina “parik” anu dicokot tina kecap dasar “parék”; deukeut. Jadi, paparikan atawa paparékan boga harti “deukeut-deukeut”. Deukeut di dieu boga harti sora atawa vokalisasi ti cangkang jeung eusina sarimbag. Paparikan mangrupa sisindiran anu saukur deukeut tina sora antara cangkang jeung eusina. Jadi teu kudu sarua kecap mimitina siga rarakitan.
(3) Hiji deui wangun sisindiran téh, nyaeta wawangsalan. Dina sisindiran, wangun wawangsalan béda pisan lamun dibandingkeunana jeung rarakitan atawa paparikan. Wawangsalan mangrupa teteguhan anu umumna dijieun tina dua baris. Baris kahiji jadi cangkang (alat paranti teteguhanana), lamun baris kadua mangrupa rujukan tina teteguhan éta. Dina sababaraha wawangsalan anu mindeng dipaké ku masarakat Sunda, baris kadua mangrupa arti tina baris nu kahiji. Ku ngucapkeun wawangsalan baris kahiji wungkul, nu maké basa Sunda bisa ngarti kana eusina.
Dina wawangsalan, salian teteguhan nu disebutkeun dina baris kahiji. Jawaban tina baris kahiji éta tangtu némbongkeun rupa-rupa jenis kecap. Bisa mangrupa kecap barang, kecap pagawéan, kecap sipat, jeung kecap wilangan. Cara ngajawab teteguhan tina baris kahiji éta bisa ngungkap makna referensial wawangsalan baris kahiji. Dina hiji analisis baris kahiji wawangsalan, bisa dianalisis eusi makna idiomatik nu aya dina wawangsalan.
***
Jatinangor, 24 Oktober 2015.
Dimuat di Galura, Nomer 37, Taun ka-27, édisi II Désémber 2015.
