"Opo maneh?"
Saiki ganti Wiji sing takon. Wong wedok sing mau lagi nyapu omah melu metu krungu anak bojone ribut ae.
"Tumbas iwak ya, Mak?"
"Iwak pithik? Kae mau bengi onok iwak pithik, berkat."
"Guduk iwak pithik, iwak sing berenang," saure Tomin.
"Njaluk cupang," saure Diman.
"Halah, wingi nduwe yo podho mati ngunu. Gak mbok rumat."
"Enggak. Ngko nggak. Ya, Mak?" Tomin sik ngrayu emake.
Sakliyane sepeda, nang kampung lagi rame arek-arek ngingu iwak. Jenenge arek cilik, biasane sekolah kaet isuk nganti awan, kadang sore, trus saiki blas ora mlebu, diliburno, ono ae sing digoleki cek ora bosen. Iwak sing dipilih cupang. Masio cilik ning bentuk karo wernone apik-apik. Murah lan gampang ingon-ingone. Ning jenenge arek, kadang nyawang thok ora cukup. Iwak cupang diadu.
"Kae iwakmu nang mburi wis akeh. Lucu-lucu, lemu," omonge Wiji maneh.
"Emoh. Cupang, Mak," Tomin sik ngrengik.
