"Ho oh."
Oleh duit, Deni langsung mlayu nang sekolahane. Wiji ndelok soko mburi karo mesem. Tomin sing mau kate melu nangis seneng ndelok Deni mlayu. Arek lanang iku kroncalan nang gendongan.
"Sekolah?"
"Emoh."
Wiji sing mau mari soko pasar ketemu Deni nang dalan. Ora tuku sayur, wong wis mari lek masak. Wong wedok iku mung nukokno anake jajan. Yo ora suwi, mergo pikirane nang sebelah omah. Ora wani nakoni, mergo ora pingin ngurusi rumah tanggane uwong. Wiji mung kepikiran anak-anake Suti. Ora pisan pindo Suti tukaran rame karo bojone. Urip nang kampung, omah mepet-mepet wis biasa lek krungu koyo ngunu.
Anak telu, sing loro wis sekolah, sing kerjo mung bojone yo ancen abot. Wiji kerep di-curhati Suti. Lek didelok yo Suti ora tau tuku sing aneh-aneh, paling banter kredit klambi. Jenenge wong wedok, kadang rodo angel ngerem lek ono klambi model anyar. Opo maneh ditawani iso dikredit.
"Mak."
Wiji glagepan. Wong wedok iku kaget.
"Sampeyan kok nang omah?"
"Ho oh, kangen."
"Mbelgedes."
