"Yo cukup ae lek koen iso ngatur. Tuku sing penting-penting. Kere kok kakean gaya. Saiki kakean utang, sopo sing mumet?"
Ora mung Suti, anak-anake sing sik cilik melu nangis. Arek sing kudune wis budal sekolah iku malah mung melu tangisan nang omah. Perkorone Deni, anake sing mbarep, kelas 3 SD njaluk duit dingge mbayar sekolah. Ora nduwe duit, Suti njaluk nang bojone. Parjo sing lagek ae mulih, ora nduwe duit, dijaluki karo diomeli bojone akhire muntap, ngamuk.
Diman kaet ae mari adus. Bojone sik durung mulih soko pasar. Tonggo sebelah wis ora ono suwarane. Diman nyandak gelas kopi nang duwur mejo sing wis disiapno bojone. Mari ngentekno telo goreng loro, wong lanang iku budal kerjo.
"Wis ganteng ngene kok nangis. Uwis."
Wiji ngelapi pipine Deni. Arek lanang sing emak bapake mari tukaran iku mlaku budal sekolah. Isin ora nduwe duit dingge mbayar sekolah, isin bapak emake mari tukaran, arek lanang umur sangang taun iku nangis. Tomin sing nang gendongane emake nyebek-nyebek lambene. Arek lanang iku melu sedih ndelok Deni.
"Cukup?"
Wiji ngelungno duit rong puluh ewu dingge Deni. Arek lanang iku langsung nyawang Wiji. Duit nang tangane Wiji ora ditampani, Deni malah mung mlongo.
"Gak popo, iki."
Wiji ngomong alon karo nglebokno duit nang sak klambine Deni. Deni sik meneng ae, ning saiki arek lanang iku manthuk. Luh e sik netes nang pipi. Wiji nggeret jarik sing dingge nggendong anake, dilap luh arek nang ngarepe iku.
"Uwis, ngko telat," omonge maneh.
"Suwun, Lik," omonge Deni nang Wiji.
