Kiman sik kaet kate mlebu pekarangane Rusmini pas moro-moro krungu suwara saka samping omahe wong wedok sing digandrungi iku. Kampunge sing masio wis ono listrik ning lek bengi ngene pancet ae peteng. Lampu limang watt nang empere Rusmini ora iso ngalahi petenge dunyo karo wit-witan sing sik akeh, ketel. Kiman meneng, nepakno kupinge.
"Ati-ati mas."
Jarak Kiman karo kamare Rusmini ora ngganti limang meter, masio ora patio jelas dheweke sik iso nangkep suwara saka lambene Rusmini.
"Iyo dek, sesuk aku moro maneh."
Dengkule Kiman langsung lemes. Nang ngarep matane wong wedok sing diseneni ngambung pipine wong lanang liya sing kaet metu saka kamare. Kiman terus ngematno lanangan sing mlompat saka cendelone Rusmini iku. Raine ora patio jelas polahe dikrukupi sarung. Mari clingak-clinguk sediluk, Rusmini langsung nutup cendelo kamare. Garek Kiman sing sik njegegeg nang nggone lek ngadeg.
"Gusti, paringi kulo potas!" omonge Kiman karo krembuk-krembuk mulih.
***
