Sarip ambegan dowo. Mbiyen de'e janjeni Eni polahe cek anake iku sregep sinau, dadi wong pinter, gak koyok de'e. Sarip ngadek.
"Kate nang ndi sampeyan?"
"Metu diluk."
"Ngko gurune Eni mrene lho. Aku gak wani nemoni, sampeyan ae."
"Iyo, sediluk thok. Sak durunge jam siji wes nang omah. Kate nang Pak Salim, mau jare duwe rongsok."
Ngatirah meneng. Lambene nyebuli geni nang pawonan sing mota-mati ae. Sarip nyandak sepedae trus dipancal nang dalanan kampung. Motone lurus nyawang ngarep tapi atine mbuh nang ndi. Srengenge selot panas, mbakar kulite sing wes gosong. Keringete ndrodos, garai rai lan klambine kebles, teles.
Ngliwati omahe Pak Salim, Sarip gak ngengokno sepedae. De'e bablas mancal sepedae. Gak let suwe nang pinggir jembatan de'e mandek. Sarip mudun trus nyendekno sepedae. Motone lurus nyawang kali sing banter aruse iku.
"Sepurane nduk, bapak gak iso nepati janjine bapak," omonge lirih.
Motone Sarip ketok abang. Rasane panas. Gak iso diempet, luh netes soko motone.
Surabaya, 28 Juni 2011
***
[caption id="attachment_116544" align="aligncenter" width="300" caption="1000 burung kertas for hope and happiness"][/caption]
