"Indonesia raya! Meldeka! Meldeka!"
"Hiduplah tanahku! Hiduplah negliku!"
Tomin sing lagek nontok upacara dina Senin nang lapangan melu nyanyi pas bendera dikibarno. Arek sing sik TK iku durung melu upacara, mung nontoki nang pinggir lapangan karo kanca-kancane. Kancane sing mau mung meneng ae, ono sing ndoprok nang ngisor, nontok Tomin semangat nyanyi akhire podho melu-melu. Arek-arek SD sing ora konsen upacara, selak pingin njajan, ngguyu nontok polahe Tomin karo kanca-kancane.
"Ayo masuk kelas, jangan di sini," omonge guru SD.
Kanca-kancane Tomin bubar diparani guru SD, Tomin ngadeg dhewe. Arek lanang iku ora gelem ngalih. TK durung masuk. Dheweke sik pingin ndelok upacara. Pak Joko, guru SD sing marani Tomin, akhire ngadeg cedheke Tomin. Ning dudu Tomin lek ngunu ae terus wedi. Arek lanang iku mbalik berok-berok pas paduan suara nyanyi maneh.
"Lek nyanyi sing apik," omonge Pak Joko.
Tomin mbidek ae, nerusno lek nyanyi. Arek-arek SD selot bubar barisane, ngguyu-ngguyu nontok Tomin. Saking gemese, ora iso dikandani, akhire Tomin dicetot pupune.
"Indonesia raya! Meldeka! Meldeka!"
Karo ngalih, Tomin sik ae nyanyi. Mangkel dicetot, lek nyanyi selot dibanterno. Awane nang omah, Wiji diwaduli emake Edi, dikandani lek anake mau dicetot guru SD mergo gawe rebut pas upacara. Wis paham modele anake, Wiji meneng ae. Disawang anake sing lagek dolanan montor-montoran karo Edi.
"Lek maem sing apik, alon ae."
Tomin mecucu.
