Bojo Kreditan

Diman kaet mari adus. Wong lanang iku langsung nyandak piring, mangan. Wiji sing lungguh nang ngarepe, nyawangi bojone iku karo mesam-mesem.

"Lapo?" takone Diman sing risih disawangi.

"Hehehe..."

"Kaya tahanan ae, mangan diawasi. Kene pijeti," omonge Diman.

Wiji ngadeg, dicedeki bojone sing wis mari mangan trus dipijeti pundake.

"Lek tak sawang-sawang, sampeyan ki ganteng yo, Pak?"

Diman meneng ae. Kopine disruput karo ngenakno pijetane bojone.

"Eling pelajaran jaman sekolah biyen? Lek umpama wayang sampeyan ki kaya Raden Kamajaya, ganteng..."

"Lha koen ki nang ndi ae, bojone ganteng kaet lair kok sik sadar saiki," saure Diman.

Wiji mesem.

"Ho oh, aku sing salah hihihi..."

"Kamajaya kok oleh karma," omonge Diman lirih.

Wiji mecucu.

"Aku lho yo ayu," omonge.

"Ho oh. Wis pas kok awake dhewe iki. Aku Kamajaya, koen Kamandanu..."

"Kamandanu ki lanang!"

"Loh, mosok? Yo wis, koen kaya Novia Kolopaking."

"Kamaratih!"

"Wou...gak pantes. Novia ae, ayu, seger."

Wiji mesem. Dibanteri lek mijeti pundake bojone.

"Pak, wajane peyok, tuku maneh yo?"

"Kok iso peyok? Ngge masak opo?"

"Lha kae anakmu, wajanku dingge klotekan, dithuthuki..."

Diman meneng. Wiji nerusno lek mijeti. Ora oleh sauran saka bojone, Wiji ngendekno lek mijeti trus lungguh nang sandinge Diman.

"Pak..."

Diman ambekan. Pantes ae mesam-mesem kaet mau, batine. Sakjane ngunu wis apal polahe bojone, ning Diman ki yo seneng nontok bojone lek ngrayu njaluk-njaluk ngunu iku.

"Yo kono tuku, wong duite yo wis mbok gowo."

Wiji mesem.

"Tukune kredit ae, Pak, cek gak kabotan."

"Lha lapo? Tuku panci ae atek kredit, gurung lunas wis peyok maneh pancine."

"Wajan, guduk panci. Lagian iki wajane apik, teplon, gak katene peyok."

"Piro?"

Wiji mesem.

"Satus seket, dicicil ping enem. Sesasine telung puluh ewu..."

Diman ngrungokno.

"Kan kreditan, mesti onok bungane, Pak, tapi sithik kok. Iki model anyar. Ngko lek nyeplok endog iso bunder apik ngunu..."

"Yo tapi lek gurung lunas pancine, koen gak oleh njaluk daster. Gak oleh njaluk kutang...iku kutang sak ndayak opo gak iso diloakno. Mayan iku iso ngge tambah..."

"Kutang kok kon ngloakno, yo gak payu. Yo, Pak?" Wiji sing ngrayu.

"Iyo. Sak karepmu. Mari ngene aku dipijeti maneh."

"Ho oh," saure Wiji karo mesem.

Wiji ngadeg, mlebu kamar trus kate metu.

"Kate nang ndi?"

"Mbayar teplon, selak gak kebagian ngko."

"Mene opo gak iso?"

"Selak entek, iki barang anyar, akeh sing nggoleki," omonge Wiji karo cepet-cepet budal.

Diman ambekan dowo.

"Pak'e..."

Tomin moro-moro njedul nang ngarepe bapake.

"Opo?"

"Uwun uwik," omonge arek cilik iku karo ngatungno tangane nang bapake.

"Ngge opo?"

"Tumbas cokat."

"Piro?"

Tomin sing durung ngerti duwit nduduhno drijine, limo.

"Limang njuta? Akehmen. Iso ngge tuku mak anyar iku," omonge Diman.

Wong lanang iku ngrogohi clonone. Dilungno duwit limang atus nang anake sing langsung mlayu metu, tuku jajan.

"Kapan iso ngredit bojo anyar...," omonge Diman lirih.

***