Ngramut

"Pak'e tumbas cepeda..."

Isuk-isuk Tomin cilik ngrengik. Mulih dolanan karo kancane, arek lanang iku pingin duwe sepeda. Diman sing ancen wes duwe rencana nukokno anake sepeda, sore mulih kerjo langsung bablas nang toko sepeda.

"Ngomong opo?" takone Diman nang anake mari ngewehno sepeda.

"Cuwun," omonge Tomin, tangane loro dirapetno karo ndingkluk.

Gemes ndelok polahe anake sing lucu, Diman ngangkat Tomin karo ngambungi arek lanang cilik iku. Tomin sing selak pingin sepedaan kroncalan.

"Ati-ati," omonge Diman karo nguduno anake.

Tomin sing kekeselen lek sepedaan jam wolu wes merem. Nang kamar, Wiji mecucu ae.

"Pak..."

Diman meneng, ngenakno lek merem.

"Pak'e..."

"Lapo?"

"Dasterku iki lho, wes elek ya?"

Ora mbuka matane Diman nyauri, "Gak, apik."

"Apik opo? Wes suwek-suwek ngene iki lho. Tontoken ta."

Diman melek, disawang bojone sing mecucu ae.

"Ho oh, elek," saure Diman karo balik merem maneh.

"Tumbasno..."

Kudune Diman paham mlakune omongane bojone, ning wong lanang sing wes ngantuk iku mau ora nyandak.

"Yo, Pak?"

Diman ambekan dawa. Mosok iso ngomong ora. Akhire wong lanang iku manthuk. Wiji mesem.

"Ojo sepedaan njero omah, kono lho nang njaba," omonge Wiji nang anake.

"Emoh."

"Mejone ojo ditabraki koyok ngunu, keceblokan pot gundulmu mbuh ngko."

Sore Wiji wes uring-uringan karo anake. Diman sing mari teka saka kerjoan lungguh karo nyruput kopine.

"Pak, kathokmu kok suwek ngunu?"

Diman ndingkluk, nyawang kathoke sing jebol dengkule."

"Arek gaul yo ngene iki," saure.

"Gaul apane. Suwek gak jelas ngunu."

Wiji nyawang bojone. Wong lanang iku ora tau rewel perkara sandangan. Panganan opo ae sing disuguhno bojone yo mesti dipangan. Padha karo Wiji sing lek kadung seneng karo klambi sing rumangsane penak dingge terus, Diman yo kaya ngunu. Isuk-isuk wong lanang iku nggoleki kathoke sing jebol wingi.

"Mak, kathokku ndi?"

"Nang lemari, nang ndi maneh."

"Kathokku sing wingi kae lho, gak onok."

"Sing suwek wingi ka eta?"

"Ho oh."

Wiji mlebu nang kamar.

"Iki," omonge karo ngelungno kathok sing digoleki bojone.

"Lha kok maleh pendek ngene?"

Wiji mesem.

"Tak potong."

Mulane Wiji kate ndondomi kathoke bojone, ning disawang wes ora pantes. Kaine yo wes elek, akhire dipotong dadi kathok endek.

"Mak, iki kathoke sopo?" takone Diman sesuke.

Wiji sing lagek nang pawon mlaku mlebu kamar.

"Kathokmu, mosok kathokku sakmunu gedhene."

"Anyar?"

"Ho oh."

Ora kakean omong, Diman njajal kathoke sing anyar. Pas.

"Mak! Maem!" bengoke Tomin.

Wiji metu.

"Gurung mateng, diluk engkas."

"Uwe..."

"Yo sik, limang menit maneh. Sepedaan sik kono."

Diman sing mari klamben metu.

"Kopine diombe sik, Pak."

"Ho oh."

Diman nyruput kopine. Wiji lungguh nang ngarepe karo nyiapno panganane anake.

"Antingmu nang ndi?"

Sing ditakoni ora ndang nyauri.

"Onok."

"Onok nang ndi?"

"Tak copot, ditariki anakmu ae."

"Mbok sekolah-no ta?" takone Diman curiga.

Wiji meneng.

"Mak..."

"Sediluk ae, sasi ngarep dijupuk."

"Ngge opo?"

"Yo cek pinter," saure Wiji sukur.

"Duite ngge opo?" balene Diman.

Wiji meneng maneh.

"Ngge tuku kathok iki ta?"

Wiji manthuk. Diman ambekan dawa.

"Mene dijupuk."

"Yo, mari bayaran."

"Mene kok."

"Gak kesusu, wong gak nggawe anting yo gak popo."

Diman ambekan dawa maneh.

"Aku yo pingin ngramut sampeyan, Pak, gak mung sampeyan sing ngramut aku karo Tomin."

"Mak, maem!" Tomin nyedeki emake karo mangap.

Diman meneng. Wong lanang iku nerusno lek mangan terus budhal kerjo.

***