Gangguan jiwa atawa dina basa Inggris disebut oge mental illness nyaeta gangguan jiwa atawa jiwa anu mangaruhan kana parasaan, pikiran, komo kalakuan hiji jalma. Kasehatan mental sorangan mangrupa hiji hal anu kacida pentingna pikeun barudak, hususna rumaja kiwari.
Kolot jeung lingkungan boga peran nu penting dina ngarojong kasehatan mental barudak. Sanajan kitu, loba kolot oge lingkungan jadi salah sahiji panyebab barudak nalangsara ti gangguan kasehatan mental.
 Loba kolot masih malire kasehatan mental budak urang jeung alesan yen maranehna "budak leutik" atawa "kumaha mungkin budak leutik boga gangguan jiwa". Omongan siga kieu kadang-kadang ngajadikeun barudak ragu-ragu pikeun carita.
Barudak anu nganggap kolotna mangrupikeun bumi malah ngarasa bumina tempat dimana masalahna timbul. Nalika anjeunna bosen ngumbara ti dunya luar, dimana anjeunna ngalaman proses hirup anu ngarep-ngarep yen nalika anjeunna balik ka bumi anjeunna disuguhkeun ku rangkulan sareng tiasa ngumbarkeun keluhan na nalika di luar. Sanajan kitu, tinimbang anjeunna meunang kecap "kitu doang cape" atawa "kitu doang ceurik" atawa meureun "lebay" nu ngajadikeun anjeunna ngarasa teu dihargaan atanapi dikucilkeun. Nepi ka ahirna si budak milih neangan tempat sejen anu bisa ngadengekeun pangaduanana.
Mangsa budak nyaeta mangsa tumuwuh dimana karakter, kaahlian jeung emosi barudak keur kabentuk. Upami anjeun ngupingkeun hal-hal sapertos kitu, eta eces bakal ngajantenkeun murangkalih langkung resep nyumputkeun parasaanna, ngajantenkeun parasaan sareng pikiranna tetep tumpukan, nyababkeun anjeunna setres sareng depresi.
Salian ti kolot, aya oge lingkungan anu jadi panyebab barudak ngalaman gangguan jiwa, contona bullying. Sababaraha kolot kadang mikir yen eta teh lulucon antara budak jeung sobat na. Nanging, urang henteu terang kumaha rasana jadi budak anu dijadikeun guyonan. Meureun anak urang ngarasa teu nyaman atawa bisa nyieun manehna ngalaman gangguan kahariwang jeung sieun.
 Kurangna pangaweruh masarakat ngeunaan gangguan jiwa oge halangan. Barudak anu ngalaman gangguan mental atau jiwa kudu didiagnosis langsung tur diobatan. Hanjakalna sok dianggap remeh, teu dibawa ka dokter ku sabab era atawa malah dianggap panyakit anu dicap goreng teu kudu diungkulan ku dokter.
Barudak anu katarajang gangguan jiwa, salian ti teu ngarareunah tur ngalaman gangguan kahariwang, oge bisa nyieun budak mindeng ngarasa sedih, condong nutup diri, teu bisa ngadalikeun emosi maranehanana, mindeng sieun kaleuleuwihan, sarta nganyenyeri diri sorangan.
Lajeng kumaha urang salaku masarakat nyegah barudak ngalaman gangguan jiwa? Urang salaku masarakat atawa kolot kudu peka jeung prihatin kana panyakit jiwa ieu, leuwih merhatikeun batan babaturanana sangkan budak urang betah jeung urang jeung sangkan teu ngalaman stress, jadi kolot anu teu kasar tapi tegas sangkan budak urang ngarasa nyaman di sabudeureun urang, sarta teu ngarasa sorangan atawa dikucilkeun.
Destria Cahya Shawalia
