Urip Iku Kudu Sabar

Simbah Rawuh,

Dina iki, Simbah arep menehi sithik, Saka pengalaman dhewe Simbah. Iku kabeh uga mbiyantu nglengkapi pengalaman urip anak lan putu kabeh. Senajan, saiki Simbah wis ora kuat koyombiyen, nanging olah-raga, isih Simbah lakoni saben oni kasempatan. Rampung Simbah olah-raga, biasane Simbah tansah nindakake ritual ngucapke syukur, apa wae sing Simbah tompo sak iki, banjur Simbah isih bisa siram piyambak sanadyan ora bisa nyikat untu maneh, ngerti Simbah untune wis copot kabeh, limang taun kepungkur.

Nganti saiki Simbah isih seneng nulis, punapa mawon, iku mung aktivitas Simbah mbendinane. Aktivitas liyane, yo momong putu lan mirengake radio rusake mbah Putri. Simbah Kakung uga isih tresna nonton TV, senadyan ora ana maneh kaya nonton warta politik. Simbah tetep biso moco buku, nanging iki wis telung sasi Dimas, anakku nomer loro, aku wis ora ditukoknebuku sing tak njaluk. Nanging, ra po-po, buku sing lawas isih bisa tho ?!.

Simbah ninggalake pesen kanggo anak lan putu, sing Simbah uga tau ngalami kahanan ngendi saka raos kuatir, padha sumelang lan kuatir sing tansah rawuh, ing wektu kito kepengin lan perlu durung ketemu. Bener, iku prasaja kanggo mutusake masalah, lan sabar. Nanging, sadurunge nindakake sabar, kudu ono niat lan nyuwun maring Gusti Allah.  Mung sayangé, wong enom saestu ora biso sabar lan angel lali opo sing dipengini. Kepengin cepet, cepet dileksanakke utawa cepet mawujud. Elinga ya anak putuku kabeh, tumindak puniko bisa nyegat kepengenanmu lan biso mbatalake kekarepanmu.

Yo wis, nganti sakmene wae, lan sadurunge Simbah nyuwun ngapuro, Pangarep-arep bisa migunani. Simbah ndedonga kanggo kabeh anak lan putu sehat, Sholeh lan sholehah. Amin. Simbah pamit!.