Mohon tunggu...
Aba Mardjani
Aba Mardjani Mohon Tunggu... Editor - Asli Betawi

Wartawan Olahraga, Kadang Menulis Cerpen, Tinggal di Jakarta.

Selanjutnya

Tutup

Cerpen

Bang Jali dan Kedua Cucu Kembarnya

1 Mei 2013   09:31 Diperbarui: 24 Juni 2015   14:19 193
+
Laporkan Konten
Laporkan Akun
Kompasiana adalah platform blog. Konten ini menjadi tanggung jawab bloger dan tidak mewakili pandangan redaksi Kompas.
Lihat foto
Cerpen. Sumber ilustrasi: Unsplash

Soré hari, ketika mentari udah doyong dan siap-siap ngumpet di ufuk barat, Bang Jali paling demen jalan-jalan bareng cucu kembarnya, Alfin dan Aldin. Kedua bocah berumur 7 tahunan kagak berenti-berenti ngocéh kaya’ émbér bocor. Apa aja jadi bahan pertanyaan.

Kalu pas maén di rumah, Mpok Minah, bini Bang Jali, suka sebel karena kepo-nya kedua cucunya itu. Tapi, kata Bang Jali, anak yang demen nanya itu artinya anak yang cerdas. “Emang lu kagak demen apah punya cucu pinter?”

“Demen sih demen, Bang. Cuman kotan-kotan kepala aya jadi puyeng. Mulut aya ampé pegel nerangin ini-itu.”

Hari ini, Bang Jali kembali nuntun kedua cucunya itu di jalan-jalan yang sejuk di TPU Tanah Kusir.

“Ngkong,” kata Alfin, “Kenapa sih orang-orang pada nyiramin kuburan? émang kalu disiramin terus orang matinya jadi adem?”

“Yang disiram ‘ntu rumputnya, Fin,” jawab Bang Jali. “Biar rumputnya kagak mati.”

“Kok orang-orang pada rajin nyiramin rumput kuburan, Kong?” Aldin nyusul nanya.

“Pan mereka dibayar...”

“Siapa yang bayar, Kong?” Alfin nyamber.

“Ya ahli waris...”

“Ahli waris?” Aldin nguber.

“MaksudNgkong, keluarga orang yang mati ‘ntu.”

“Berapa bayarannya, Kong?” Alfin nanya terus.

“Ya macem-macem. Béda-béda.”

“Kalu meréka dibayar, kenapa Ngkong nggak ikut nyiramin kuburan juga?”

“Ngkong pan punya pekerjaan laén...”

“Apa kerjaan Ngkong? Kantornya di mana?”

Bang Jali rada bingung ngejawab. Soalnya, sebagai makelar tanah, dia émang kagak punya kantor.

“Boléh nggak nanti Alfin ke kantor Ngkong?” Alfin nanya sebelon Bang Jali nemuin jawaban yang pas.

“Boléh aja. Kapan-kapan...”

Menjelang menggerib, Bang Jali nuntun kedua cucunya itu pulang. Di sebuah jalan, meréka melihat sebuah rumah besar dengan pintu gerbang terbuka lebar. Lima buah mobil sédan terparkir di sana.

“Ngkong...” Alfin mulain lagi.

“Mubil orang itu banyak banget sih?”

“Itu tandanya dia orang kaya. Banyak duitnya...”

“Berarti Ngkong orang miskin dong. Buktinya Ngkong nggak punya mubil...”

“Atau,” Aldin menyambung. “Kitaminta aja atu, Ngkong. Kan orang itu mubilnya banyak. Kan nggak dipaké semuanya. Rumahnya jadi sempit. Kalu dikasih kita kan lumayan, Ngkong. Bisa dipaké jalan-jalan...”

Bang Jali ketawa.

“Ngkong nggak mau kalaupun misalnya dikasih mubil...”

“Kenapa, Ngkong?” Aldin penasaran.

“Ngkong mabokan. Kalu naik mubil Ngkong mabok. Muntah-muntah.”

Aldin dan Alfin ketawa-tawa. “Ngkong payah. Ngkong orang jaman dulu sih. Naék mubil bukannya keénakan éh malah mabok...” kata Alfin.

Bang Jali meringis. (010513)

Kamus:

Kotan-kotan: kadang-kadang.

Mohon tunggu...

Lihat Konten Cerpen Selengkapnya
Lihat Cerpen Selengkapnya
Beri Komentar
Berkomentarlah secara bijaksana dan bertanggung jawab. Komentar sepenuhnya menjadi tanggung jawab komentator seperti diatur dalam UU ITE

Belum ada komentar. Jadilah yang pertama untuk memberikan komentar!
LAPORKAN KONTEN
Alasan
Laporkan Konten
Laporkan Akun