"Heh! Aja nang ndalan," aloke Parjiman karo Jamilah. "Kana saba nang kebonan wae."
Prasasat Parjiman anggone omong ngono kuwi saben wayah, saben dina. Esuk, awan lan sore mesti keprungu Parjiman bengok-bengok ning pang pelem kanggo menging babon-babon pitik supaya ora padha ajak dolanan anake ana ndalan. Ananging dasare pancen ngeyel, babon-babon pitik iku ora ana sing nggugu.
"Yen ana motor ya kari minggir ta," Jamilah nyauri sinambi ngeker-eker uwuh ning cekere. Kuthuk-kuthuk sing isih manutan padha enggal nyucuki sakwernane sing kirane kena dipangan. "Mengko yen nang kebon malah isa dikerah garangan. Ya mending nang ndalan."
"Jamilah pancen bener ding." Monika ngimbuhi. Dheweke uga babon sing saiki anake wis umur 4 sasi ananging durung disapih. "Emange yen mengko kene bengok-bengok diuyak garangan kowe bisa nulungi?"
Mesti yen wis ngono kuwi banjur Parjiman diece amarga awake cilik mung kaya kapuk sing kanginan, kemitir kaya godhong tumiba ana lemah. Parjiman mlecu karo ngampet mangkel. Yen ditanggepi kesuwen sidane dheweke kudu ngalah karo babon-babon pitik sing padha ngeyel lan ora gelem disalahake. Â
"Kok bojomu ora mbok kandhani ta, John?" pitakone Parjiman marang jago sing cuek, malah kepara melu-melu ana ndalan. "Mbok dikandhani lan diwenehi conto sing bener kareben ..... "
Parjiman ora sida nerusake omongan ngelingi John uga padha wae, malah luwih nemen. Jarene dolanan ning ndalan iku berarti adrenaline dhuwur lan atletis. Yen carane menungsa ana panjat tebing, marathon, nglangi nyebrang segara, surfing lan sapanunggalane, kanggo pitik cukup dolanan ning ndalan. Yen ana motor ethok-ethok cuek ananging menawa wis cerak banjur nyebrang.
Pitik-pitik cilik iku uga ora bakal ngono kuwi yen ora dicontoni karo sing tua. Pancen jago lan babon-babon iku ora nduwe kapok. Mengko ana anake sing mati utawa pincang sidane geneo nangis kejer. Ananging anggone dolanan ning ndalan ora dilereni. Lha banjur kepiye yen ngono kuwi?
Padha-padha sikil loro ananging pitik lan dara ora tau akur. Saben dina padu, ngece siji lan sijine. Mesti ana wae sing gawe congkrah, nganti babagan sing sepele wae dadi perkara.
"Ngapa kowe tekan lemah barang? Kowe kuwi ora oleh mencok lemah!" bengoke pitik. Dheweke banjur wadul marang kanca-kancane yen ana manuk dara mencok lemah.
Karepe dara iku mencoke ana pang-pangan wae, wilayah kekuasaane ning sisih ndhuwur. Sisih ngisor utawa lemah iku wilayah kekuasaane pitik. Mula dara yen arep mencok lemah kudu golek papan sing sepi, kirane ora ana pitik sing meruhi. Amarga yen konangan padha wegah anggone krungu pitik nesu lan misuh-misuh.
Pitik rumangsa awake luwih gedhe banjur ngece dara sing awake cilik. Dara dipadhakake karo coro. Bobote dara sing inthing diarani kapuk urip. Cucuke cilik diece ora aweh mangan sing atos-atos kareben ora bengkong utawa pothol. Yen bengkong utawa pothol mengko cucuk dara bisa kaya cangkem iwak banjur rupane kaya wedhus. Dara swarane mung lirih, ora bisa sero. Dadi pitik rumangsa menang babagan swara lan ukuran awak.
Dara rumangsa rupane luwih apik lan resikan. Anggone pinter mabur uga dadi bahan sesumbar karo pitik sing ora patio pinter mabur, bisane mung nglubuk. Swiwi pitik diarani ora guna. Pitik diunekake ora bisa mabur amarga gegedhen brutu.
"Tak kira yen babagan rupa pokoke dara sing menang," pungkase Satria, dara sing paling gagah. Dheweke nudingi Sofia, dara wadon sing banget ayune. Nganti jago-jago padha seneng namatake Sofia sing wulune putih alus, mripate kaya benik, menawa mlaku imut kaya kartun. Amarga Sofia iku, babon-babon pitik pada cemburu lan sengit marang dara-dawa wadon sing pating kelebat nggodani jago.
Dara lan pitik padu saben dina. Pancen ora tau tarung utawa antem-anteman watu, mung padha unek-unekan. Yen pitik kadung mangkel, mesti saben wayah muni terus supaya dara padha keganggu. Lan yen dara pengin males dendam, banjur padha mabur ana ning ndhuwure pitik lan ngising.
"Aku diisingi Sofia!" bengoke babon jenenge Vita sing wingi nguyak Sofia merga mencok ning sandinge Legolas, jago pujaanne.
