Para kadang kinasih,ingkangkaping tiga, istighfar punika minangka sebab-sebab dibusekipun dosa saha kelepatan. Qatadah ngendika, “Saktemene Al Quran wis nuduhke marang sira kabeh, atasing penyakit lan tambane. Penyakit ira kabeh yakuwi dosa, ewadene tambane yakuwi istighfar.” Allah dhawuh ingkang wosipun:
“Sing sapa wae kang nglakoni laku cidra lan nganingaya pribadine, nuli nyuwun pangapura maring Allah, temtu dheweke bakal mangerteni yen Allah Maha Mangapura uga Maha Welas Asih” (An Nisaa’/4: 110).
Kaping papat, istighfar saged menggak saha luput saking paukumanipun Allah. Istighfar minangka jalaran diangkatipun paukumanipun Allah sakderengipun paukuman kala wau dhumawah. Allah dhawuh ingkang tegsipun:
“Lan Allah ora pisan-pisan bakal paring azab marang wong-wong mau, kamangka sira ana ing antarane dheweke. Lan (uga) Allah ora bakal paring azab marang wong-wong mau, nalika dheweke padha nyuwun pangapura” (Al Anfaal/8: 33).
Ingkang kaping gangsal, istighfar minangka sebab diangkatipun drajat saksampunipun sedan. Abu Hurairah ra. ngriwayataken bilih Rasulullah ngendika, “Saktemene Allah ngangkat drajate kawulane ana ing suwarga. Banjur kawula kuwi nyuwun pirsa maring Allah, ‘Ya Rabb, saking pundi kula angsal drajat punika?’ Allah mangsuli, ‘Amarga panyuwunan pangapura saka anakmu kanggo awakmu!’”
Hadirin Para kadang kinasih, saksampunipun kula pajenengan mangertosi wohipun istighfar, mangga kula panjenengan sami tansah nyuwun pangapunten saha mertobat maring Allah awit saking sedaya lepat sarta dosa kula panjenengan sedaya.
