Dhasss! Jebule inyong sing pancen bodho temenan. Ngendi ana wong wadon blag-blagan kaya wong lanang angger ngomongna dhemen tresna? Ningen jan pancen marakena deg-degan pisan koh carane Siti nggulih mangsuli.
***
“Wis suwe apa tekane, ko? Ngeneh mblebu aja neng njaba baen. Karo ko sisan ngeneh, Ti!" krungu swarane Nini Carem mbareng weruh ana inyong neng latare.
“Iya, Ni, kesuwun. Inyong mung agep njaluk godhong dhadhap.” Inyong semaur kambi ngulati Siti sing megin ndengkluk.
Krungu semaure inyong, Siti mrekabak. Nyawang inyong sedhela, dheweke laten gagian baen mlaku metu sekang latar. Ora pamitan acan.
Inyong nglegeg. Seklebatan mau katon ana luh neng mripate Siti. Kayane Siti ora kepengin inyong weruh dheweke mrebesmili, apamaning nangis.
“Ko sih bocah apa arane? Ora melas aring wong wadon.” Nini Carem njejeri inyong.
“Lah, sih kepriwe, Ni? Ora melas kepriwe mangsude?” Inyong bingung debendok kaya kuwe.
“Dongen tolih miki aja ngomong agep njaluk godhong dhadhap. Si Siti ya dadi perasaan kaeh. Kae bocah tolih mbuh kaya ngapa senenge aring ko. Seprene urung gelem kelalen karo ko. Ora idhep ntolol temen ko! Munu-munu ya bapamu. Karsad bapamu sing marakena Si Siti ora kelakon dadi bojomu. Wis kanganah gagian, godhong dhadhape mbok agi deenteni!”
Krungu omonge Nini Carem sing akeh pisan kuwe inyong gagian mlayu aring dalan. Siti wis adoh, mlakune gencang pisan. Kayane bener, omongane inyong wis gawe gelane Siti. Siti sing ora sida dadi bojone inyong.
Pacaran selawas-lawas, saben dolan nganah inyong ora tau menangi ulate bapane Siti katon padhang, senajana ya ora tau blag-blagan ngatonna ora senenge aring inyong. Gedug neng dina bapane inyong teka goteki. Kanti alus-alusan, lamarane bapane inyong ora detampa. Alesane jere etungan wetone inyong karo Siti ora apik, gotong kliwon. Ora bisa derempug, pacaran selawas-lawas karo Siti mung nemu cabar.
