Lir Angin Nguing-Nguing

Lir Angin Nguing-nguing

Lir angin nguing-nguing ngabeling beulah tepas,

Jero hat kukupu putih ngapung,

Kaayaan sepi ngageuri kerung, 

Kuring sorangan, di tengah sepi nu panjang.

Tiap leungeun nu ngarahang,

Tiap sora nu ngalintuh ka suku bumi,

Ngageremkeun rasa nu teu bisa diucap,

Dina hat nu disurung ka walungan ngisep duka.

Kalangkang bulan mimiti ngaleuyep,

Ngaleupaskeun beungkeut tina po,

Katineung ngadadak ngalayang,

Lir halimun nu ngurilingan gunung.

Angin nu ngiu ngilu,

Ngasup kana roh, ngusik kana jiwa,

Ngan sorangan, ngan sepi,

Dina wanci nu teu boga panyambung.

Dina jero peuting nu ranggeuy,

Lamunan ngahiji jeung pamikiran,

Kiwari, mung sorangan nu nyaksian,

Kalangkang nu datang nganterkeun kekebalan.

Ayana, ngan dina impian,

Dina sepi nu teu karasa,

Ngan angin nu ngium angkat,

Dina hate nu keur ngasuh sepi.

Kalakay nu titis keur ngaleungit,

Ngabawa angan ka tempat nu jauh,

Ngukir rasa nu teu nyahoeun,

Dina jero sepi, lir angin nu nguing-nguing.