Cerkak Basa Jawa: Abdul lan Mamet Keno Lockdown

Ing jaman saiki, persahabatan sejati iku larang regane. Kajaba larang, yo angel entuke. Nanging, ukoro iku ora berlaku kanggo Mamet. Awit cilik, Mamet duwe konco kenthel jenenge Abdul.

Mamet lan Abdul asale seko Deso Sukakasihan. Omah wong loro iku ndilalah yo jejeran. Wong loro iku anggere dolan mesti bareng terus. Amarga kuwi, wong loro iku ngasi dikiro homo. La piye maneh, kuliah wae se-kampus. Ndilalah ngekos bareng. Untunge ora sekamar.

Mamet lan Abdul kompak nerusake pendidikan tinggi nang kutho Jogja lan entuk kos nang Kaliurang, jare men adem. Ing sawijining dina,

"Cuk, aku arep mulih deso", omonge Mamet marang kanca kenthele, Abdul.

"Cak cuk cak cuk, ra sopan banget kowe. Jenengku apik-apik Abdul je", jawab Abdul karo rodo emosi.

"Cuk kui panggilan persahabatan"

"Raimu kui, jancuk", jawab Abdul isih karo emosi

"La kui malah mbok tegesi", si Mamet malah seneng anggere koncone emosi.

Abdul lan Mamet. Yen omongan pancen ra toto. La piye maneh, awit jabang bayi ngasi saiki sekolahe bareng terus. Wong loro iku yo wes podo kenal watake. 

"Koe ngopo bali Met? La po kuliahmu wes rampung? Iki wes bulan Maret lho", takon Abdul marang Mamet.

"Halah koyo koe wes mari wae."

"Heh, elingo, dewe kui saiki wes semester tuwek Met",

"Yo mudeng, saiki wes semester 11, apik ya angkane, kembar.", jawab Abdul karo cengengesan.

"Who lha Met Met, pantes koe ra lulus-lulus. Kucluk"

"Lha kowe kui yo podho, cuk"

Wong loro iku nyat nyeluk kancane dewe lambene ora toto. Jan wes watake, tapi pancen wes takdire. Awit SD ngasi kuliah malah bareng terus. Jurusane podo maneh, Bahasa Indonesia.

Abdul lan Mamet mikir, yen kuliah jurusan Bahasa Indonesia iku gampang. "Kan bendino nganggo Bahasa Indonesia. Wong Indonesia maneh, mosok raiso basane dewe?", ngono batine Abdul lan Mamet sakurunge kompak milih jurusan kuliah.

Ngasi wong loro iku akhire mudeng yen Bahasa Indonesia seng dikirane gampang iku udu barang sepele. Si Mamet dewe tau ngasi meh nggliyer. Pas kui deknen moco tulisane Khrisna Pabhicara nang Kompasiana. "Lha kok Bahasa Indonesia ngene iki? Ndak iki ono nang KBBI? Duh..duh..."

"Aku arep balik deso, amargo masku kae seng umure wes ameh 30 tahun arep mbojo", akune Mamet maring Abdul.

"Oalah, yen ngono koe kudu bali yo Met,"

"Laiyo to, yen ra bali suk pas aku mbojo masku wegah ngurusi nikahanku Dul"

"Lha kapan kui acarane?", takon Abdul marang Mamet.

"Setu sesuk, makane Kemis isuk budhal aku. Seng nyekel panitia aku soale.", wes dadi kahanane yen salah siji sedulure dadi manten, sedulur liyane seng dadi panitia. Aturan iku saiki bakale dirasakke karo Mamet.

"Lha nek ngono aku yo kudu mulih yo bro?", pitakone Abdul

"Koe gak usah, ngko ngentek-ngenteki pangan thok!"

"Asem i, nunut mangan we raole. Perbaikan gizi men, kapan maneh"

"Iyo kowe teko gapopo, tapi pas acara wae. Yen kowe teko ket lagan panganane entek sakurunge acara ngko"

"Jancuk, suudzon koe"

"Hahahahaha"

Karang wes dadi konco kenthel awit cilik, Abdul wes kenal apik karo keluargane Mamet. Malahan wes koyo dianggep anake dewe marang Bapak Ibune Mamet. Makane, Abdul ra mungkin melu sinoman, seng ono malah kon macit koyo sedulur-sedulure Mamet liyane.

"Yowes kono nek arep mulih tiati yo, suk aku nyusul wae.", pesene Abdul kanggo koncone, Mamet.

"Oke, Dul. Ojo kangen aku lho"

"Aku si ra kangen koe, tapi sakurunge koe mulih mbok utangmu disarutangi disik. Unine sesuk dibayar, iki wes sebulan utangmu maring aku rung mbok bayar lho nyet", omonge Abdul karo mendelik marang Mamet.

"Hehe, utang wae mbok eling-eling. Sesuk ya pas nang omah wae, duite nggo tumbas bensin iki", jawab Mamet karo cengengesan.

"Awas koe nek ra mbayar, pacarmu Dini kae tak rebut suk!"

"Halah ra wedi. Kowe wae senenge lanangan og"

"Lambemu kui!"

"Tenang, ngko tak bayar nek gajiku seko nulis nang Kompasiana wes cair, hehe", jawab Mamet Pede!

"Halah koyo tulisanme akeh seng moco wae, Met Met!"

"Yo men tho, seng penting centang biru!"

Mamet akhire pulang kampung nang Desa Sukakasihan. Kemis isuk jam 7an wes budhal seko kos, zuhur wes tekan omah. Nek ora balik kampung dino Kemis, Mamet iso repot amarga sedulur-sedulur wengine wes podo teko, nginep kanggo bantu-bantu lagan Jumat isuke.

Lagan dino Jumat lancar, ora kreso wes dino Setu wae. Nanging, konco kenthele seng jenengane Abdul kae ora ketok-ketok irunge. Penasaran, Mamet banjur tanglet kaliyan simboke Abdul. "Buk, Abdul mboten wangsul nggih?". "Iyo, le. Kono jal telpon wae, mau bengi ibu dikabari tapi ra mudeng maksute opo", jawaban seko Ibune Abdul gawe penasaran Mamet.

"Dul, kowe nang endi? Kok sliramu ra mulih ki piye? Aku wes duwe duit nggo bayar utang ki.", pitakone Mamet marang Abdul seko sambungan telpon. Karang nang desa, Mamet kudu mlayu nang balai desa disik men iso entuk sinyal apik.

"Lah Met..Met. Po awakmu kui ra ngerti "Breking News" seng lagi anget nang TV ngasi Internet kae? Corona tekan Indonesia cuk... nang kene keno Lockdown. Lockdown iki lockdown, ra mungkin iso pulkam. Dalan-dalam nang perbatasan mesti dijogo, ora oleh mudik. Pak Jokowi dewe seng ngendiko kui. Awakmu nang desa si, susah sinyal, ketinggalan berita!", Abdul jelaske kahanane marang Mamet karo setengah emosi.

"Oalah, nembe ngerti aku", jawabe Mamet karo kaget ngerti kabar lockdown amarga virus Corona seng biyen mung ono nang Cina, seng rong wulan sakurunge mung dadi gunjingan saiki tiba-tiba wes tekan Indonesia.

 "La njuk, kuliahe dewe kepiye Dul?", pitakone Mamet karo kebingungan. 

"Yo kayane si online. Repotlah. Aku si aman nek kuliah online nang kene, cedhak lan sinyal gampang. La kowe?"

"Nah iku Dul. Duh piye ya. La njuk kowe piye uripe nang kutho? Ibumu titip takon iki marang aku.",

"Yo kirimi duit nek iso. Utangmu nang aku yo kirim sisan. Ra mesakke kowe karo cah kos koyo aku iki? Wes mangan wae dihemat-hemat, eh malah Lockdown. akeh warung seng tutup iki."

"Yowes, kowe tenang wae, Ibumu tak lapori bariki. Wes ya.", omonge Mamet banjur nutup telpone.

Ra kroso wes sebulan Mamet nang omah wae. Kuliahe online, ben dino deknen nongkrong nang balai desa nyangking laptop kanggo garap tugas-tugas kuliahe. Pak Kades seng heran banjur nekani Mamet.

"Le, koe ki po ra kuliah nang kutho? Bapak titeni kok kowe ki sebulan iki nongkrong nang balai desa terus. Prei po kuliahmu?", takone Pak Kades.

"Lah, bapak niki pripun tho? Lockdown pak lockdown, wonten Covid-19. Kampusipun tutup pak, lha sementara niki kulo kuliahe online. Ngeten Pak Kades",

"Oola... kopid tho? Diapusi koe le...lee. Kopid iku ora ono. Iku konspirasi thok! Nek corona la bapak nembe percoyo!", Jawabe Pak Kades iku gawe Mamet nahan ngguyune.

"Hahaha.... pantes panjenengan boten kepilih malih Pak. Ing pencalonan RT mawon pun boten laku. Pak Kades... Pak Kades.", Mamet akhire ora iso nahan ngguyune.  

Yen Mamet kangelan anggere kuliah online nang desa, konco kenthele Abdul ora susah anggere kuliah amarga isih kejebak nang kutho Jogja. Nanging, Abdul karo konco kos liyane seng yo podo-podo ora iso pulkam kangelan golek pangan.

Masalahe, KTP-ne luar kota, ora iso entuk bantuan resmi seko pemerintah. Nanging bejane, Abdul entuk Pak Kos seng apikan. Cah-cah kos diwenehi bantuan covid seko iuran warga. Ing wayah sore, paket sembako iku diterke marang kos.

"Dul...Abdul...Pak Kos ki. Iki paket sembakone kanggo kowe-kowe podho", celuke Pak Kos ngundang Abdul seng nembe tangi turu.

"O nggih pak, matur suwun. Duh, ngrepoti niki Pak.", jawabe Abdul karo nampani paket sembako iku.

"Ora popo, iku yo mung sitik. Piye neh, pemerintah janjine wenehi bantuan 500 ewu kanggo masyarakat seng terdampak covid, la kok entuke seko desa mung sekitar 400 ewu. Dadine paket sembako kanggo kowe podho njuk melu kurang iki. Harap maklum yo, warga sekitar yo lagi susah.",

"Nggihpun Pak mboten nopo-nopo lah. Dicukup-cukupe. Matur suwun. Tapi kan bantuan pemerintah puniko ingkang leres 500 ewu nggih Pak? Nopo dikorupsi nggih Pak?", takon Abdul karo rodo curiga.

"Duit bantuan bencana kok nggo bancaan korupsi. Ojo suudzon koe, ngko kualat.", jawab Pak Kos banjur pamit balik marang Abdul.

***

@IrfanPras